W poszukiwaniu prawdy o Całunie

Badań nigdy dość!

Tak oto, wbrew przepowiedniom o ”zmierzchu” Całunu Turyńskiego, zainteresowanie tym niezwykłym Płótnem, także w świecie nauk ścisłych, ciągle wzrasta.
Podczas konserwatorium, które odbyło się przed trzema laty na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, dr Wojciech Zając z krakowskiego Instytutu Fizyki Jądrowej zauważył, że badania Całunu metodami fizycznymi można podzielić na dwie grupy. Pierwsza dotyczy samej natury obrazu i jego zawartości informacyjnej, druga - wieku płótna i dociekania sposobu, w jaki obraz mógł zostać wytworzony. Eksperymenty naukowe z pierwszej grupy - zdaniem polskiego fizyka - na ogół spełniają ”kryteria naukowości”. Problematyka grupy drugiej jest natomiast źródłem licznych kontrowersji, a dyskusje wokół niej cechuje najczęściej wysoka temperatura emocji.

”Zagadnienia związane z datowaniem za pomocą izotopu węgla C14 wymagają wyjątkowej precyzji sformułowania. - twierdzi dr Zając. - Przedmiotem wątpliwości nie jest tu dokładność uzyskanych wyników laboratoryjnych odnośnie do zawartości izotopu w badanej próbce, lecz wyprowadzane stąd wnioski co do wieku tkaniny”. Krakowski fizyk uważa też, że tzw. pomiary mikrodensytometryczne, czyli dotyczące stopnia pochłaniania i rozpraszania światła w warstwach fotograficznych, wskazują na to, iż w czasie ”naświetlania” płótno pozostawało bardzo blisko obiektu, w granicach zetknięcia z wypukłymi miejscami Ciała.


Przy pisaniu artykułu korzystałem z następujących źródeł:

- Pierluigi Baima Bollone ”Całun Turyński. 101 pytań i odpowiedzi” (Wydawnictwo WAM, Kraków 2002),
- Stanisław Waliszewski ”Całun Turyński dzisiaj” (WAM, Kraków 1994),
- StanisławWaliszewski ”Czy zmierzch Całunu?” (szkic w Śląskim Kalendarzu Katolickim na rok 1996, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1995),
- dr Wojciech Zając ”Całun Turyński w oczach fizyka” (referat wygłoszony podczas konserwatorium na Uniwersytecie Śląskim 2001, maszynopis)



Gość Niedzielny 31/2004