Na północy kraju pustynia jest wszędzie. Miast nie widać wcale, wioski pojawiają się z rzadka. Jest sucho (w niektórych miejscach nie padało od 400 lat), wysoko (średnia wysokość to 1000–1500 metrów n.p.m., ale niektóre płaskowyże wznoszą się na ponad 5 tysięcy metrów) i nie ma ludzi. Czasami można przejechać 100 kilometrów i nawet nie spotkać żywej duszy. Po prostu pięknie. Dla astronoma. I jak tu nie skorzystać? Ale po kolei.

Samochody bez świateł

Do Chile pojechałem na zaproszenie Europejskich Obserwatoriów Południowych, organizacji zrzeszającej kraje europejskie i powołanej (w 1962 roku) po to, by budować i utrzymywać obserwatoria astronomiczne położone na półkuli południowej. Dlaczego akurat tam? Z południowej półkuli lepiej widać centrum naszej galaktyki. Dlaczego z wielu krajów „dolnej” połówki globu wybrano akurat Chile?