Metamateriały – bo tak nazywają się fachowo – mają strukturę (plecione włókna szklane i np. miedziane), która wręcz zmusza światło do ominięcia określonego obszaru. Dokładnie tak jak woda omija głaz w rzece. Przedmioty przykryte odpowiednio utkanym metamateriałem nie tylko są niewidoczne, ale nawet nie pozostawiają cienia. To oczywiście ideał. W rzeczywistości osoba ubrana w maskujący kostium będzie widoczna jak… zjawa.

Pod niektórymi kątami i w niektórych odcieniach będzie jak gdyby półprzezroczysta. Powód jest prosty. Światło białe to mieszanina różnych fal. Te mają różną długość (różny „kolor”) i pod innymi kątami ulegają załamaniu. W najnowszym numerze „Science” badacze zauważają, że choć to bardzo trudne, możliwe jest stworzenie uniwersalnego materiału maskującego.



Gość Niedzielny 49/2008