Dzięki usługom takim jak Mapy Google czy Nokia Mapy możemy zajrzeć w dowolne miejsce na ziemi. Dosłowne. W jednym miejscu mamy dostęp do nazw ulic i adresów, katalogu firm, mapy fizycznej, czasami sieci transportu publicznego i wielu innych danych, z natężeniem ruchu włącznie. W praktyce można zwiedzić dowolne duże miasto, nie ruszając się sprzed ekranu. Najpopularniejszymi mapami internetu jest usługa Google Maps. Ale swoje rozwiązania mają też Microsoft, Nokia, a ostatnio nawet Apple. Mapy Apple’a są dowodem na to, że nawet giganci mogą mieć problemy z mapami. Przez kilka lat posiadacze iPhonów korzystali z map Google’a. Jednak Apple postanowiło stworzyć własny produkt i uniezależnić się od wyszukiwarkowego giganta. Efekt? Kompletna kompromitacja, która zakończyła się tym, że szef Apple’a, Tim Cook, przeprosił za udostępnienie niedopracowanego produktu i zalecił używanie konkurencyjnych usług. Dla firmy, która słynie z jakości swoich urządzeń, to wizerunkowa porażka. Tworzenie map to skomplikowana procedura, wymagająca olbrzymich nakładów pracy i równie dużej ilości pieniędzy.

Jedna, by wszystkie odnaleźć

By mapa była dobrym produktem, nie zawierała błędów, nie zawieszała się i szybko się ładowała, trzeba dobrze robić przynajmniej dwie rzeczy: gromadzić dane i prezentować je. W przypadku tradycyjnej papierowej mapy jej stworzenie (w uproszczeniu) polega na przerysowaniu na papier tego, co wymierzył geodeta. Oczywiście zmieniają się urządzenia służące do pomiarów – dziś w powszechnym użyciu są np. dalmierze laserowe czy zdjęcia lotnicze. Ale w dalszym ciągu mapa wygląda tak samo jak jakieś 100 czy 200 lat temu. Internet, aktywny wyświetlacz i odpowiednie oprogramowanie dają możliwości wręcz nieograniczone. Jak chociażby „ożywianie” map. Jednym kliknięciem myszy użytkownik może wyszukać konkretny adres czy też sprawdzić, gdzie można w pobliżu wypić kawę. Może tworzyć animacje, przemieszczać się z jednego punktu w mieście do innego. Może nakładać poszczególne warstwy mapy, może... niemal wszystko. Tyle z punktu widzenia użytkownika. Im więcej możliwości ma ten ostatni, tym więcej pracy mają twórcy mapy. Po pierwsze trzeba zgromadzić dane adresowe – nazwy ulic, numery budynków, kody pocztowe itd. Tym wszystkim zajmują się zazwyczaj wyspecjalizowane firmy kartograficzne oraz administracja państwowa, która udostępnia potem dane innym podmiotom.