Ziemia powszechnie nazywana jest Niebieską Planetą. Każdy, kto choć raz widział zdjęcie naszej planety zrobione z przestrzeni kosmicznej, wie, skąd pochodzi ta nazwa. Ziemia, trzecia planeta Układu Słonecznego (licząc od środka), jest w trzech czwartych pokryta płynną wodą. Woda – nie tylko z kosmosu – wydaje się niebieska, choć w rzeczywistości wcale taka nie jest. W kosmosie jest wiele ciał niebieskich na których woda także się znajduje. Ale albo jest ona tam zamarznięta (jak np. na powierzchni jowiszowego księżyca Europa), albo znajduje się pod powierzchnią globu (jak na Marsie). Ziemia jest jedynym jak dotąd znanym obiektem kosmicznym, na którym woda w stanie ciekłym znajduje się stale. Co oczywiście nie wyklucza, że jest jej także sporo w stanie stałym (np. na biegunach) albo znajduje się pod powierzchnią.

Podmokła pustynia

Gdyby wody pod powierzchnią ziemi nie było wcale, nie rosłyby drzewa i nie płynęły rzeki. W końcu źródło rzeki to nic innego jak miejsce, gdzie woda, która „płynie” pod gruntem, wybija się na zewnątrz. Zupełnie bez sensu byłoby także drążenie studni. Dotychczas myślano, że choć woda pod gruntem znajdować się musi, jej ilość jest ograniczona i ma mniejszy lub większy związek z tym, co dzieje się na powierzchni. Pada deszcz, który przesiąka przez warstwy gleby i w ten sposób zasila podziemne rezerwuary płynnej wody. W ciągu ostatnich lat okazuje się jednak, że ten obraz nie jest prawdziwy. Albo inaczej, ten obraz musi być mocno uzupełniony.