W krajach „pierwszego świata” antybiotyki są drogie, bo to tu się je obmyśla. Powstanie antybiotyku, od odkrycia aktywności przeciwbakteryjnej jakiejś substancji chemicznej aż do rejestracji leku, ciągnie się latami i kosztuje miliony, a nawet miliardy euro. Jedna bakteryjna mutacja w DNA, która uodporni bakterię na lek – i cały wysiłek oraz fortunę diabli biorą. Nic dziwnego zatem, że w owych krajach spożycie antybiotyków już od prawie dwóch dekad coraz ściślej się kontroluje. Skończyło się wykorzystywanie ich w tuczu zwierząt, skończyło nadużywanie w weterynarii, a także w medycynie ludzkiej.

Bakterie odporne na wszystko

Istnieją jednak światy „drugi” i „trzeci”. Tam antybiotyki są częstokroć tańsze (bo to najczęściej nielicencjonowane generyki), nadużywane w medycynie ludzkiej, a korzystaniu z nich nie towarzyszy swoista kultura medyczna.