Rosyjska psycholog Ekaterina Muraszowa, autorka wielu publikacji dotyczących dzieci i młodzieży, i ich problemów we współczesnych świecie, w jednej ze swoich książek opisuje zdumiewający eksperyment.

68 młodych osób, w wieku 12-18 lat, wszyscy ochotnicy, wzięli udział w eksperymencie, podczas którego przez 8 godzin, we własnym domu, mieli pozostać sami ze sobą. Oznaczało to całkowity brak komunikacji z innymi i używania nowoczesnych technologii, a więc smartfonów, telefonów, komputerów, radia, telewizji itp. Mogli natomiast korzystać z "tradycyjnych" rozrywek, np. pisanie, rysowanie, gra na instrumencie, zabawa ze zwierzęciem. Uczestnicy eksperymentu nie byli także zobligowani do pozostania w zamknięciu przez cały dzień - mogli wyjść z domu, pójść do ZOO albo parku rozrywki, zrobić zakupy albo po prostu wyjść, aby pospacerować. Jedyną regułą było to, że nie mogli używać technologii służących do komunikacji. Efekt tego eksperymentu jest szokujący.

Tylko trzy osoby, spośród 68 uczestników, wytrwało do końca, tj. przez 8 godzin nie używało elektronicznych urządzeń. Trzech uczestników miało myśli samobójcze. Pięciu doświadczyło ostrych ataków paniki. U dwudziestu siedmiu osób wystąpiły takie objawy jak: nudności, pocenie się, zawroty głowy, uderzenia gorąca i ból brzucha. Niemal każdy, kto wziął udział w eksperymencie, doświadczył uczucia strachu i niepokoju.

Entuzjazm i radość z bycia samemu, który był w młodych na początku eksperymentu, szybko wyparował po zaledwie 2-3 godzinach z niemal wszystkich uczestników. Dziesięciu uczestników, którzy zrezygnowali w trakcie trwania doświadczenia, już po trzech godzinach odczuwało wyraźny niepokój.

Dziewczyna, która jako jedna z trzech wytrwała do końca eksperymentu, opisała swoje przeżycia emocjonalne podczas jego trwania. Jeden z koordynatorów eksperymentu po przeczytaniu tych zapisków doświadczył tych samych symptomów niepokoju, które odczuli uczestnicy. Z powodów etycznych zapiski dziewczyny nie zostały nigdy opublikowane.

Wśród czynności wykonywanych przez uczestników eksperymentu, autorka wymienia m.in. jedzenie i gotowanie, sprzątanie pokoju, wzięcie prysznica, układanie puzzli, rysowanie, pisanie swoich przeżyć emocjonalnych i wiele innych. Jeden chłopiec odbył podróż przez całe miasto (Petersburg), co daje ok. 25 kilometrów. Jedna z osób poszła do parku rozrywki, inna do ZOO. Jedna dziewczyna odwiedziła muzeum. Jedna z dziewcząt modliła się.

Prawie wszyscy w pewnym momencie próbowali zasnąć, ale nie mogli z powodu natłoku myśli i uczucia lęku. Co najbardziej zatrważające, pomimo takiej wolności wyboru rozrywek, tylko trzy osoby wytrwały do końca eksperymentu: wymieniona wcześniej dziewczyna i dwóch chłopców. Jeden z nich cały dzień spędził na sklejaniu modelu statku, z przerwą na posiłek i wyprowadzenie psa. Drugi zajął się uporządkowaniem swoich rzeczy. Tylko ci dwaj chłopcy nie odczuwali lęku i niepokoju. Oni jako jedyni nie mieli żadnych negatywnych emocji związanych z eksperymentem.

Tuż po zakończeniu eksperymentu, a więc po upłynięciu ośmiu godzin, 14 nastolatków od razu zalogowało się na portalach społecznościowych, 20 zadzwoniło do swoich przyjaciół, troje do rodziców, a 5 odwiedziło swoich znajomych osobiście. Reszta włączyła telewizor, lub zaczęła grać w gry elektroniczne. Po krótkim czasie niemal większość założyła słuchawki i zaczęła słuchać muzyki.

Wszystkie stany lękowe i nieprzyjemne uczucia natychmiast znikły, gdy tylko eksperyment się skończył.

Uczestnicy byli zachęcani do opisania swoich przeżyć podczas trwania eksperymentu, a także po jego zakończeniu. Koordynatorzy zapewnili, że gdyby uczucie lęku i niepokoju lub inne odczucia psychofizyczne były zbyt silne, należy natychmiast przerwać doświadczenie, z podaniem godziny zakończenia i powodu.

51 uczestników spośród uczuć, jakie im towarzyszyły, użyło takich określeń jak: "dawka", "muszę", "okazało się, że nie potrafię żyć bez", "uzależnienie". 63 uczestników przyznało, że to doświadczenie pomogło im lepiej poznać samych siebie. Sześć osób postanowiło powtórzyć eksperyment, nawet kilka razy i za każdym kolejnym doświadczeniem uczucie lęku zmniejszało się, aż w pewnym momencie mogli bez żadnych negatywnych odczuć przetrwać cały dzień.

Eksperyment rosyjskiej psycholog, w założeniu autorki, miał pokazać, że dzisiejsze młode pokolenie jest zbyt często nastawione na bodźce z zewnątrz, a nie od nas samych, od wewnątrz. Rozrywkę dają im tylko specjalnie do tego przeznaczone narzędzia, a nie samo tworzenie tych narzędzi. Nie potrafią znaleźć sposobów na spędzenie czasu z samym sobą, a świat ich własnej wyobraźni jest dla nich pojęciem zupełnie obcym. Nawet sami koordynatorzy nie spodziewali się takiego szokującego rezultatu. Oprócz wymienionych przez badaczkę tez, wyszło na jaw, jak bardzo młodzi ludzie są uzależnieni od technologii i wszelakich mediów.

Pozostaje się zastanowić: co ja zrobiłbym na ich miejscu? Czy wytrwałbym przez 8 godzin bez technologii, tylko sam ze swoimi myślami?