Dziobak australijski po łacinie to Ornitho­rhynchus anatinus. Ale kiedyś jego łacińska nazwa brzmiała Ornithorhynchus paradoxus. Ta starsza chyba lepiej oddaje charakter tego zwierzęcia. Bo jest ono jednym wielkim paradoksem. Wielkim, choć rozmiarowo jest zwierzęciem raczej średniej wielkości, bo o długości ciała dochodzącej do kilkudziesięciu centymetrów i masie około 1,5 kg.

Krzyżówka

Dziobak składa jaja w twardej skorupie jak ptaki, ma stek, czyli kloakę, gdzie uchodzą układy pokarmowy, wydalniczy i rozrodczy – jak gady i ptaki, jądra ma ukryte w jamie brzusznej tak jak u gadów, a młode karmi mlekiem wydostającym się ze specjalnych gruczołów – jak ssaki. Wytwarza też jad, jego futro lśni w promieniach UV, a na nogach ma kolce, które mogą zabić całkiem sporej wielkości ofiarę. Czy dalej trzeba przekonywać, że to zwierzę pełne paradoksów? Okazuje się, dzięki najnowszemu sekwencjonowaniu jego genomu, że i na poziomie genów jest miksturą ptaka i ssaka – dokładnie tak, jak widać na pierwszy rzut oka.