Nie może być inaczej z wielu powodów. Jednym jest oczywiście biznes. Inwestuje w różne aspekty tych technologii po to, by na nich zarobić. Innym powodem jest to, że z czasem odkrywamy coraz więcej aspektów sztucznej inteligencji, które chcemy poznać. I w tym przypadku realizuje się znane z nauki stwierdzenie, że otwarcie jednych drzwi, odpowiedź na jedno pytanie powoduje, że pojawia się wiele kolejnych. Nie znając obrazu całości, trudno wyrokować, w którym dokładnie momencie rozwoju sztucznej inteligencji jesteśmy, ale eksperci twierdzą, że zaledwie zaczynamy się rozpędzać, że to wszystko to dopiero początek.

Czy warto tą ścieżką iść? Nie ma dobrej odpowiedzi na to pytanie. Albo – chcąc być bardziej ścisłym – jest wiele różnych odpowiedzi. To oczywiste, że ta technologia jest potencjalnie bardzo groźna. Już teraz można wskazać konkretne jej aplikacje, które przez większość z nas zostaną ocenione jako jednoznacznie negatywne. Tak jak chociażby powszechny system inwigilacji, kontrolowania i oceniania ludzi w Chinach. Ale też bez trudu można podać szereg aplikacji w medycynie, gdzie algorytmy wspomagające lekarzy pomagają ratować zdrowie i życie ludzkie. W „Gościu” o medycznych aplikacjach sztucznej inteligencji napisałem kiedyś cały artykuł. Technologia jak to technologia, nie ma barwy. To, czy jest wykorzystywana dobrze, czy źle, zależy od ludzi, często też od regulacji i przepisów.