Kiedyś mówiło się, że dzieci i ryby głosu nie mają. Przemiany społeczne zmieniły jednak relacje między rodzicami i dziećmi, zaś badania naukowe nie pozostawiają wątpliwości, że i wobec ryb to powiedzenie mija się obecnie z prawdą. Kiedy nurkujemy w morzu, wydaje nam się ono oazą ciszy. To wrażenie wynika z faktu, że nasze uszy są przystosowane do odbierania dźwięków w powietrzu. Natomiast w wodzie, której gęstość jest wielokrotnie większa niż gęstość powietrza, tracą swoją wrażliwość. Dlatego nie udaje nam się „usłyszeć” ryb.

Ryby nie gadają na niby

Tymczasem ryby w celowy sposób dźwięki wydają. Co prawda są pozbawione krtani, ale wystarczy, że szybko napinają i rozkurczają mięśnie podobne do mięśni głosowych innych kręgowców. Przyczepione do ścian pęcherza pławnego powodują wibracje tego wypełnionego powietrzem worka. U „śpiewających” ryb jest on nienaturalnie powiększony. Spośród 40 tys. gatunków co najmniej 2 proc. jest uzdolnionych wokalnie. Kłócą się o miedzę, smakowitego robaka albo atrakcyjną samicę.