Niewidzialność to nie bajka. To coś, czym naukowcy zajmują się od lat z pełną powagą. I coraz częściej dobrze im to wychodzi.
Przyznaję: bycie niewidzialnym, znikanie przedmiotów czy czynienie ich przezroczystymi nie brzmi zbyt wiarygodnie. W kinach rekordy popularności bije historia Hobbita, który miał czarodziejski pierścień dający niewidzialność. Pelerynę dającą niewidzialność miał też Harry Potter. Z kolei Pan Kleks miał czapkę niewidkę. Każde pokolenie miało fantastycznego bohatera, który w jakiś sposób mógł znikać. Prawda jest też taka, że czasami, z różnych powodów, każdy z nas chciałby zniknąć. Lub inaczej – zapaść się pod ziemię. Zostawmy jednak bajki i zajmijmy się fizyką. Niewidzialność staje się faktem.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
W ciągu miesięcy całkowicie się rozkłada, nie tworząc nawet mikrocząstek.
Badacze kolejny raz obalili wyniki uzyskane pod koniec lat 80. metodą radiowęglową.
Plamy krwi na Całunie zachowują czerwoną barwę. Naukowcy podjęli próbę wyjaśnienia tego fenomenu.