Choroba Alzheimera kojarzona jest głównie z utratą pamięci. Nie należy jednak lekceważyć innych niepokojących objawów, które narastają dużo wcześniej niż samo głębokie otępienie. Specjaliści przestrzegają: im wcześniej zostanie wdrożone leczenie, tym dłuższy jest czas dobrego funkcjonowania chorego.
Starzenie się człowieka powoduje pogorszenie funkcjonowania wszystkich narządów ciała. Jednym z nich jest także mózg. Postępujące z wiekiem obniżenie sprawności pamięci i innych funkcji poznawczych, jest zjawiskiem fizjologicznym. Kiedy rozpoczyna się ten proces?
„Zużycie” organizmu
- Za wiek starszy uważa się przedział 65-75 lat, wiek podeszły 76-85 lat, a wiek powyżej 86 lat – nazwano sędziwym lub długowiecznością. Starzenie się to proces bardzo indywidualny, a wiek metrykalny nie zawsze odpowiada temu biologicznemu. Nierzadko „zużycie” organizmu w wieku 65 lat odpowiada zmianom charakterystycznym dla późnej starości; czasem bywa natomiast przeciwnie – tłumaczy lek. med. Bożena Szymik-Iwanecka, psychiatra i psychoterapeuta z Państwowego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybniku.
Sposób starzenia się jest uwarunkowany genetycznie, ale w dużej mierze odpowiedzialne za jego przebieg są nawyki i styl życia. Powszechnie wiadomo, iż unikanie nałogów, odpowiednia dieta, ruch fizyczny i wysiłek intelektualny wydłużają życie i znacznie wpływają na jego jakość.
Wyprzedzić późne objawy
W 1906 r. Alois Alzheimer, niemiecki psychiatra i profesor Uniwersytetu Wrocławskiego przedstawił wyniki obserwacji i badań neuropatologicznych 51-letniej pacjentki, leczonej z powodu postępującego, prowadzącego do śmierci otępienia. Był to pierwszy opis choroby nazwanej nazwiskiem specjalisty, która dziś – jest jednym z poważniejszych problemów zdrowotnych dotykających seniorów.
Choroba Alzheimera jest schorzeniem wieku starczego, ale może również występować w postaci o wczesnym początku; rozpoczyna się wówczas już w czwartej dekadzie życia. Nie wszystkie patologiczne zaburzenia funkcji poznawczych, zwane demencją, wynikają z tej choroby, ale jest ona najczęstszą ich przyczyną. Ludzie kojarzą chorobę Alzheimera głównie z utratą pamięci. Nie należy jednak lekceważyć innych, niepokojących objawów, które narastają dużo wcześniej niż samo głębokie otępienie. Specjaliści przestrzegają: im wcześniej zostanie wdrożone leczenie, tym dłuższy jest czas dobrego funkcjonowania chorego.
- Choroba Alzheimera niestety nie jest uleczalna; możemy jednak znacznie spowolnić jej przebieg oraz leczyć towarzyszące zaburzenia psychiczne. To szczególnie ważne w kontekście poprawy jakości życia chorego i jego opiekunów – zaznacza lek. med. Bożena Szymik-Iwanecka.
Od motywacji do lenistwa
Do objawów wyprzedzających zauważalne osłabienie pamięci należą różnego rodzaju zaburzenia zachowania, takie jak m.in. osłabienie kontroli reakcji emocjonalnych. Osoba dotychczas opanowana staje się drażliwa, łatwo wpada w złość z błahych powodów, wzrusza się i płacze w sytuacjach, które do tej pory przyjmowała spokojnie. W relacjach społecznych pojawiają się nieadekwatne do sytuacji zachowania i wypowiedzi. Wreszcie osoba pracowita, dobrze radząca sobie z obowiązkami, zmotywowana do dbałości o swoje zdrowie i wygląd - staje się nieaktywna, zaniedbuje obowiązki, przestaje dbać o ubiór, higienę osobistą, poleguje w łóżku oraz wycofuje się z relacji towarzyskich i rodzinnych.
Dosyć wcześnie u chorego występują problemy z mową. Przy dobrze zachowanej składni zdań pojawiają się zaburzenia semantyczne, czyli trudności z rozumieniem słów, związane przede wszystkim z deficytem pamięci.
- Chory nie potrafi przypomnieć sobie słowa, ale potrafi je opisać, np. nazwę „długopis” zastępuje: „ten podłużny przedmiot służący do pisania”. Zanim dojdzie do wyraźnej degradacji intelektualnej, chorzy mogą stać się wielomówni, po czym wraz z postępującym otępieniem produkcja słowna i płynność mowy drastycznie spada – tłumaczy lek. med. Bożena Szymik-Iwanecka. – Postępuje również niezdolność do różnicowania emocjonalnych aspektów wypowiedzi. Mowa staje się cicha, monotonna, bez przydźwięku emocjonalnego. W krańcowym stadium otępienia chory całkowicie traci zdolność mowy – dodaje specjalista.
Najbardziej charakterystycznym objawem choroby Alzheimera są zaburzenia funkcji poznawczych. Terminem tym lekarze określają percepcję, czyli odbiór sygnałów, kodowanie i przechowywanie niesionych przez nie informacji: pamięć, rozpoznawanie, kojarzenie, abstrahowanie. Najwcześniej osłabieniu ulega rozpoznawanie, czyli wydobywanie z pamięci informacji, następnie – kodowanie, czyli przyswajanie nowych informacji. Początkowo mogą to być dyskretne zmiany, często bagatelizowane. W trakcie rozwoju choroby dochodzi jednak do problemów w codziennym funkcjonowaniu. Chory nie pamięta sposobu wykonywania podstawowych czynności, chowa przedmioty w nieodpowiednich miejscach – np. portfel w lodówce – i gubi się po wyjściu z domu. Traci orientację co do czasu, miejsca i własnej osoby. Nie rozpoznaje bliskich, a nawet własnego odbicia w lustrze.
W chorobie Alzheimera, zwłaszcza w początkowym stadium, mogą też występować objawy depresji, takie jak obniżony nastrój, spadek aktywności, negatywna ocena rzeczywistości. Mogą pojawić się urojenia, najczęściej prześladowcze i okradania. Często występuje lęk, zaburzenia snu i łaknienia, na zmianę brak apetytu i żarłoczność.
Choroba przedmiotem badań
Biorąc pod uwagę objawy, wydaje się, iż chorobę Alzheimera bardzo łatwo jest rozpoznać. Zdarza się jednak, że początkowe problemy w funkcjonowaniu chorego są traktowane przez członków rodziny jako lenistwo lub złośliwość. Drażliwość i labilność emocjonalna prowokuje konflikty, powoduje odsuwanie się bliskich. Bywa, iż chory nie potrafiąc znaleźć swoich pieniędzy, które schował w nieodpowiednim miejscu, oskarża rodzinę o kradzieże.
Początkowo chory zauważa pogorszenie swojej sprawności. Reakcje są różne: czasem racjonalnie szuka pomocy, czasem popada w depresję, a czasem bagatelizuje objawy i czeka, aż „samo przejdzie”. Bardzo szybko jednak zatraca krytycyzm.
- Chory pytany, czy zauważa u siebie problemy z pamięcią, odpowiada, że pamięć ma świetną. Snuje opowieść o rozlicznych aktywnościach, jakie codziennie podejmuje i nawet konfrontowany z wywiadem od opiekuna, nie zmienia zdania. Rola osób bliskich jest nieoceniona. Chory bardzo wcześnie potrzebuje najpierw wsparcia, a później całodobowej opieki. Pierwszym krokiem w zapewnieniu skutecznej pomocy jest umożliwienie mu wizyty u lekarza celem postawienia diagnozy i wdrożenia odpowiedniego leczenia – zaznacza psychiatra z rybnickiego szpitala. Specjalistami uprawnionymi do diagnozowania i leczenia tej choroby są neurolodzy i psychiatrzy.
Choroba Alzheimera jest przedmiotem wielu badań. Niestety, dotychczas nie udało się odkryć leku prowadzącego do pełnego wyleczenia, a jedynie preparaty spowalniające jej przebieg. Trwają poszukiwania przyczyn. Wiadomo, iż choroba jest uwarunkowana genetycznie, zwłaszcza jej postać o wczesnym początku. Znany jest patomechanizm degeneracji mózgu doprowadzający do jego zaniku, ale i tu ciągle jest wiele niewiadomych. Ważna jest również odpowiedź na pytanie, jaką należy stosować profilaktykę, aby ustrzec się choroby. Pojawia się na ten temat wiele doniesień. Większość z nich należy traktować jako ciekawe nowinki, które szybko ulegają dezaktualizacji. Wydaje się być pewne jedynie to, iż ćwiczenie funkcji poznawczych przez jak najdłuższy i intensywny wysiłek intelektualny jest czynnikiem skutecznie zapobiegającym, choć czasem tylko opóźniającym wystąpienie choroby Alzheimera.
W ciągu miesięcy całkowicie się rozkłada, nie tworząc nawet mikrocząstek.
Badacze kolejny raz obalili wyniki uzyskane pod koniec lat 80. metodą radiowęglową.
Plamy krwi na Całunie zachowują czerwoną barwę. Naukowcy podjęli próbę wyjaśnienia tego fenomenu.