Marzenie Indiany Jonesa

Równanie z czterema niewiadomymi

Ostatnie pół roku przyniosło trzy sensacje. Najpierw ogłoszono, że w jednej z grot w pobliżu Ain Karim znaleziono malowidła przedstawiające św. Jana Chrzciciela. Jedno ukazuje człowieka we włosiennicy, trzymającego laskę, a drugie naczynie oparte na trójnogu. W grocie był także kanał i basenik na wodę oraz kamień z wgłębieniem służący do namaszczania nóg.

Odkryto także sterty potłuczonych naczyń.
Odkrywca groty, dr Simon Gibson, w czasie badań poprosił o wyrażenie opinii na temat znaleziska ks. prof. Andrzeja Strusa sdb. Ks. Strus ocenił, że grota kryje zbyt wiele niewiadomych, by wiązać ją z osobą św. Jana Chrzciciela. Malowidła pochodzą z IV–V po Chr. Brak symboli chrześcijańskich nakazuje szczególną ostrożność w interpretacji. Gibson zlekceważył te uwagi.

– Sugerując, że to Jan Chrzciciel, dr Gibson puścił po prostu cugle wyobraźni i pozwolił sobie na rozwiązanie równania z czterema niewiadomymi. Zasada niedopuszczalna w matematyce jest równie aktualna w archeologii – twierdzi ks. prof. Strus.

Kana i Siloe?

Prawie jednocześnie ogłoszono dwa kolejne odkrycia. W Kafr Kanna w pobliżu Nazaretu odkopano pozostałości zabudowań. Od razu oświadczono, że to miejsce uczty weselnej w Kanie Galilejskiej, podczas której Jezus zamienił wodę w wino.

W okolicach Jerozolimy natomiast odnaleziono pozostałości po sadzawce ze schodami, które liczą sobie 2400 lat. Świat obiegła wieść, że to sadzawka Siloe, przy której Chrystus uzdrowił niewidomego. Wiadomo bowiem, że miejsce obecnie znane jako sadzawka Siloe, masowo odwiedzane przez pielgrzymów i turystów, ma tylko 1600 lat.

– Na tej zasadzie każdy dom w Kafr Kanna liczący ponad 2000 lat można uznać za miejsce wesela w Kanie Galilejskiej, a każdą sadzawkę za Siloe. Myślę, że odkrywcy mijają się z prawdą – ocenia dr Nowogórski.



Gość Niedzielny 4/2005