Zdrowe życie w kosmosie

Z powodu pleśni czy innych grzybów precyzyjne urządzenia na nieistniejącej już stacji orbitalnej Mir często nie działały jak należy. Budując poszczególne moduły ISS Alpha, konstruktorzy starali się na ten problem zwrócić szczególną uwagę. Wszystkie materiały, z których stacja powstaje, są testowane pod kątem odporności na mikroorganizmy. Do pokrywania powierzchni używana jest specjalna grzybobójcza farba. Pierwsze kroki prewencyjne są podejmowane, jeszcze zanim kosmonauci wystartują z Ziemi.

Cała załoga przed startem odbywa też kwarantannę. Ma to zapobiec ewentualnemu „złapaniu bakcyla” tuż przed lotem. Na pokładzie stacji wszystkie urządzenia są utrzymywane w największej czystości. Skrupulatnie jest oczyszczane powietrze, którym oddycha załoga oraz woda. System podtrzymywania życia oprócz produkcji tlenu i usuwania dwutlenku węgla, unieszkodliwia także inne gazy, np. amoniak, aceton czy parę wodną.

Układ filtrów nie tylko oczyszcza, ale także podgrzewa powietrze i utrzymuje jego stałą wilgotność.
Drugim niewyczerpanym źródłem mikroorganizmów jest woda. Jej obieg na stacji orbitalnej jest całkowicie zamknięty i przez to bardzo oszczędny. Proces jej oczyszczania jest bardzo dokładny. W pierwszym etapie usuwane są z wody wszystkie większe zanieczyszczenia stałe. Następnie przechodzi ona przez zespół filtrów, których zadaniem jest usunięcie z niej substancji organicznych i nieorganicznych.

W końcu przepływa przez komory, w których zabijane są bakterie czy grzyby, które przeżyły poprzednie etapy. Aby ryzyko infekcji było jak najmniejsze, przy podwyższonym ciśnieniu wodę podgrzewa się do temperatury 130 stopni Celsjusza. Choć w takich warunkach znakomita większość mikrobów ginie, nadal w 100 ml wody można średnio znaleźć 100 mikroorganizmów. To wielokrotnie mniej, niż zawiera najczystsza woda źródlana na Ziemi.



Gość Niedzielny 43/2007