Najczęściej stosowana metoda poszukiwania pozasłonecznych światów jest żmudna i skomplikowana. Planeta wcale nie porusza się dookoła pozostającej w spoczynku gwiazdy, tylko obydwa ciała krążą wokół wspólnego środka masy.
Oczywiście lżejsza planeta krąży z dużo większą prędkością i po znacznie większej orbicie niż jej gwiazda. Przy sprzyjających warunkach i bardzo dokładnych pomiarach (mogących trwać nawet kilkanaście lat) można jednak zauważyć ruch tej drugiej. Znając jego parametry, można powiedzieć coś o planecie, która jest efektem tego ruchu. Druga metoda polega na długotrwałej rejestracji jasności gwiazdy. Gdy krążąca dookoła niej planeta zasłoni część jej tarczy – jasność powinna spadać. Gdy taki proces powtarza się cyklicznie, może to oznaczać istnienie planety.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Astronomowie zapewniają, że miną one naszą planetę w bezpiecznej odległości.
Badania puszkowanych łososi pomogły ocenić zmiany stanu mórz w ciągu 40 lat
Szympansy i bonobo rozpoznają widocznych na zdjęciach członków stada niewidzianych od ponad 25 lat.
Jak na razie jego jednym przedstawicielem jest osa Capitojoppa amazonica.
Wilki z obrożami telemetrycznymi pomagają ujawniać przypadki wyrzucania padliny w lesie.