Galaktyka, w której znajduje się Układ Słoneczny, a więc i Ziemia? To trudne pytanie, bo nie wiemy, co stanowi jej granice. Czy powinny nią być najdalsze widoczne nam obiekty, czyli gwiazdy? Sprawy nie ułatwia fakt, że nie możemy wylecieć poza Drogę Mleczną i popatrzyć na nią z zewnątrz. Przyjmuje się, że średnica galaktyki wynosi od 100 do 120 tys. lat świetlnych. Bo w takiej odległości znajdują się najdalsze obiekty świecące. Naukowcy z trzech amerykańskich uniwersytetów (Durham, Victoria i Chicago) postanowili dokładnie przyjrzeć się ruchowi karłowatych galaktyk, które znajdują się w pobliżu Drogi Mlecznej. Ruch ten zależy od rozmieszczenia masy w ich okolicy. Gdy parametry ruchu wprowadzili do modelu matematycznego, okazało się, że świecącą część naszej galaktyki otacza pierścień materii, której nie widać ani gołym okiem, ani przez najlepsze teleskopy. Gdy tę materię wliczymy do Drogi Mlecznej, okazuje się, że jej wielkość jest 20-krotnie większa, niż dotychczas sądziliśmy, i wynosi nawet 1,9 mln lat świetlnych. •