Słodka nieświadomość

Na świecie i w Polsce

Światowe dane mówią, że na cukrzycę choruje około 5 proc. całej populacji, choć – jak to ze średnią bywa – są społeczeństwa, gdzie ten procent jest znacznie wyższy. Na przykład około połowy żyjących w Ameryce Północnej Indian z plemienia Pima zapada na cukrzycę. Dzisiaj ich dieta jest bogata w tłuszcze i węglowodany, chociaż organizmy ich przodków były z powodu trudnych warunków życia przygotowane do „oszczędnej gospodarki kaloriami”. Wszystkie statystyki pokazują, że liczba chorych na cukrzycę bardzo szybko wzrasta. Co szczególnie niebezpieczne, wzrost wśród dzieci jest najszybszy. W USA i Kanadzie na cukrzycę typu 1 zapada jedna osoba na czterysta. W Europie jedna na pięćset, chociaż w Finlandii jedna na trzysta. Jak jest w Polsce? Żyje u nas od 100 do 200 tys. chorych na cukrzycę typu 1.

Zdaniem Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, stan opieki nad cukrzykami w Polsce jest znacznie gorszy niż w innych krajach europejskich. Słaba jest profilaktyka i nieefektywny system diagnozowania. Szacuje się, że zaledwie u 35 proc. chorych cukrzyca jest wykrywana w trakcie rutynowego badania kontrolnego. Dużym problemem, z jakim borykają się chorzy na cukrzycę, jest niski poziom refundacji nowoczesnych leków, które zapobiegają powikłaniom oraz pozwalają prowadzić normalne, aktywne życie. Środowiska diabetyków walczą o zwiększenie dostępności do najnowszych terapii przeciwcukrzycowych, które są tylko częściowo refundowane.

Uciec przed burzą

Światowa Organizacja Zdrowia już 10 lat temu uznała otyłość za przewlekłą chorobę wymagającą leczenia. Na początku długiej listy chorób związanych z otyłością jest nie tylko cukrzyca typu 2, ale również choroba niedokrwienna serca, miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, niektóre typy nowotworów. Patologiczne nagromadzenie tkanki tłuszczowej upośledza różne funkcje organizmu. Z badań ogólnopolskich wynika, że 50–60 proc. dorosłych w Polsce ma nadwagę. – Znam badania, które mówią, że wprowadzenie pilotów do telewizorów spowodowało przyrost masy ciała u telewidzów. Dawniej trzeba było wstać i zmienić kanał, a teraz można to zrobić, leżąc na tapczanie – mówi prof. Gumprecht.

Przy biernym trybie życia organizm potrzebuje mniej kalorii. Tymczasem jedzenie, jakie często spożywamy, jest wysokokaloryczne. Do tego dochodzi palenie papierosów, nadmiar używek i stres. – By zapobiegać cukrzycy, należy zmienić styl życia, przyjąć nowe nawyki żywieniowe. Łatwiej przecież jest za-pobiegać chorobie, niż ją leczyć. Podobnie jak łatwiej jest zawczasu przewidzieć burzę i ratować się przed nią, niż być przez nią porwanym – dodaje prof. Gumprecht.



Gość Niedzielny 31/2008