Starożytne DNA

Nigdy wcześniej nie udało się czegoś takiego dokonać. Przy okazji odkryto nowy gatunek tych zwierząt. Sekwencjonowaniu poddano trzy mamucie zęby. Wyodrębniono z nich zniszczone fragmenty DNA, a następnie „naprawiono je” i posklejano w całość. DNA jest bardzo nietrwałą cząsteczką, ale gdy szczątki zwierzęcia znajdują się w niskiej temperaturze (np. w wiecznej zmarzlinie), degradacja mocno zwalnia. Postanowiono sprawdzić, jak bardzo zwalnia, a obiektami badawczymi miały być trzy zęby należące do różnych mamutów, które znajdowały się w Szwedzkim Muzeum Historii Naturalnej w Sztokholmie. Najstarszy okaz liczył 1,2 mln lat. Najmłodszy – 700 tys. lat. I mimo tak długiego czasu ze wszystkich próbek udało się pobrać i zsekwencjonować DNA. Dzięki temu ustalono, że jeden z badanych zębów należał do przedstawiciela nieznanego wcześniej gatunku mamuta. Nowe techniki, które umożliwiły badanie tak starożytnego DNA, teraz będą mogły być zastosowane do artefaktów, które były zbyt stare, by próbować je w ten sposób badać. •