Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny w 1978 roku, pochodzący ze Szwajcarii Werner Arber został mianowany przez Benedykta XVI prezesem Papieskiej Akademii Nauk. Po raz pierwszy na jej czele stanie naukowiec, nie będący członkiem Kościoła rzymsko-katolickiego. Mikrobiolog i genetyk Werner Arber należy do Kościoła reformowanego.
Z tej nominacji cieszy się Konferencja Biskupów Szwajcarii podkreślając, że jest to nie tylko wyraz wielkiego uznania dla szwajcarskiego mikrobiologa i genetyka, lecz również nadanie szczególnego znaczenia ekumenicznego tej placówce watykańskiej.
Urodzony 3 czerwca 1929 r. w Gränicher w Szwajcarii Werner Arber otrzymał wraz z Hamiltonem O. Smithem i Danielem Nathanswem 1978 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycie enzymów restrykcyjnych i ich zastosowanie w genetyce molekularnej. Jest członkiem Papieskiej Akademii Nauk od 1981 r., a do jej Rady należy od 1995 r.
Papieska Akademia Nauk istnieje od ponad 400 lat. Jest to towarzystwo naukowe, do którego należą powołani przez papieży wybitni przedstawiciele nauk matematycznych i przyrodniczych z różnych państw – w sumie 80 osób.
Obok prof. Arbera członkami Papieskiej Akademii jest ponad 20 innych laureatów Nagrody Nobla. Dobór naukowców pracujących dla Akademii dokonywany jest wyłącznie w oparciu o ich zasługi naukowe i etyczne, niezależnie od kraju pochodzenia czy wyznania.
Jest wśród nich trzech Polaków: ks. prof. Michał Heller – fizyk, kosmolog i filozof nauki z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, Andrzej Szczeklik - profesor Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz matematyk, prof. Czesław Olech z Instytutu Matematyki Polskiej Akademii Nauk. Przez wiele lat w prezydium Akademii zasiadał zmarły w 2002 r. matematyk, prof. Stanisław Łojasiewicz.
Zakłócenia spowodowane przez człowieka mają znacznie szerszy wpływ, niż wcześniej sądzono.
Dokumnent wskazuje m.in na wyzwania wynikające ze skutków innowacji.
Zwłaszcza niebezpieczne są matki, które bronią swojego potomstwa.
Hiszpańsko-australijski zespół opracował pionierską metodę rozkładu plastikowych śmieci.
Odkryte w Alpach i Arktyce mikroorganizmy potrafią rozkładać plastik w niskich temperaturach.
Do substancji perfluoroalkilowych (PFAS) zaliczane są tysiące syntetycznych związków chemicznych.