W Puszczy Boreckiej

Utworzony w 1958 roku w Puszczy Boreckiej rezerwat Borki ma teraz powierzchnię 232 ha i został utworzony w celu ochrony lasu świerkowego. Żyją w nim m.in. żubry, rysie, wilki, jenoty i borsuki.

"Ze względu na bogactwo przyrodnicze tego lasu, w porozumieniu z nadleśnictwem zarządzającym puszczą, postanowiliśmy przeprowadzić badania terenów przylegających bezpośrednio do rezerwatu. Istnieje bowiem przypuszczenie, że jego teren trzeba będzie powiększyć" - powiedział PAP dyrektor Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie Stanisław Dąbrowski.

Wyjaśnił, że prowadzone przez naukowców badania nazywane +waloryzacją przyrodniczą+ prowadzone są na ponad tysiącu hektarów, a leśnicy zgodzili się wyłączyć te tereny z tzw. użytkowania rębnego (nie prowadzi się tam wycinki drzew - PAP).

"Waloryzacja wykazała dotychczas m.in., że na objętych nią obszarach występują wyjątkowo rzadkie porosty, niektórzy sądzili nawet, że te gatunki wyginęły" - powiedział Dąbrowski.

Wojewódzki konserwator przyrody w Olsztynie, Maria Mellin, podkreśliła, że po zakończeniu waloryzacji, co ma nastąpić w październiku, przyrodnicy "będą musieli uzgodnić z leśnikami jakieś stanowisko".

"Puszcza Borecka jest wyjątkowo cenna przyrodniczo i z całą pewnością będziemy chcieli powiększyć obszar obecnego rezerwatu Borki" - powiedziała PAP Mellin.

Z powiększeniem rezerwatu liczy się nadleśniczy Nadleśnictwa Borki Krzysztof Wyrobek. "Trzeba chronić to, co najcenniejsze, i z tym nie dyskutujemy. Nie chcemy jednak przesadzać z chronioną powierzchnią, bo jako leśnicy sami najlepiej wiemy, jak dbać o las. To, że na niechronionym dotąd terenie naukowcy znaleźli cenne porosty, najlepiej świadczy o tym, że my nie niszczymy lasu jak uważają niektórzy ekolodzy" - powiedział PAP Wyrobek.

Jego zdaniem, rezerwat Borki może się powiększyć nawet o sto procent, tj. do 400 ha.

Puszcza Borecka jest pozostałością po rozległej Puszczy Galindzkiej, która we wczesnym średniowieczu pokrywała południowowschodnie obszary Pojezierza Mazurskiego aż po ziemie Jadźwingów na wschodzie. Jest to las podmokły, bagnisty, wiele w nim jarów, morenowych pagórków. Puszcza zajmuje 230 km kw., administrują nią dwa nadleśnictwa: Borki i Czerwony Dwór.