Kiedy upadało cesarstwo zachodniorzymskie, na jego ziemiach – wraz z kryzysem centralnej władzy politycznej – doszło do zapaści gospodarczej i kulturalnej. Wiele ze zdobyczy cywilizacyjnych starożytności popadło w zapomnienie. Wielką rolę w tym trudnym czasie zaczęły odgrywać powstające wtedy chrześcijańskie klasztory. Zapewniały one pomoc materialną ludziom mieszkającym w okolicy i pielgrzymom, ale stały się również najbardziej żywotnymi ośrodkami kultury. Mnichom udało się uratować wiele cennych naukowych dzieł starożytnych myślicieli. Dzięki znajomości języków obcych i umiejętności biegłego pisania zakonnicy dzieła te tłumaczyli i kopiowali. Wiedza w nich zawarta była podstawą leczenia chorych w klasztornych przytułkach.