Cerber i Styks

W internetowym plebiscycie na nazwy, zorganizowanym przez amerykański Instytut SETI, wzięli udział internauci z całego świata. Nazwy, które uzyskały najwięcej głosów, zostały następnie zgłoszone do Międzynarodowej Unii Astronomicznej, która decyduje o oficjalnych nazwach obiektów astronomicznych.

Nowe księżyce Plutona zostały odkryte w 2011 i 2012 roku za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Razem z trzema wcześniej odkrytymi (Charon w 1978 r., Nix w 2005 r., Hydra w 2005 r.) ta planeta karłowata ma pięć znanych naturalnych satelitów. Dwa nowe księżyce to niewielkie obiekty. Cerber ma średnicę szacowaną na od 13 do 34 km, a Styks ma nieregularny kształt o wymiarach od 10 do 25 km.

Każdy obiekt astronomiczny po odkryciu otrzymuje oznaczenie w katalogach astronomicznych. Gdy jego orbita jest już dobrze znana, może otrzymać nazwę słowną. Zazwyczaj nazwę może zaproponować odkrywca, musi ona jednak być zgodna z zestawem reguł dla odpowiedniej kategorii obiektów astronomicznych.

Nowe księżyce Plutona odkrył zespół kierowany przez Marka Showaltera z Instytutu SETI. Odkrywcy zdecydowali, że umożliwią internautom głosowanie, które zasugeruje nazwy dla obiektów. Aby nazwy były zgodne z pozostałymi nazwami księżyców Plutona, głosujący mogli wybierać z listy imion mitologicznych związanych ze światem podziemi.

Pierwsze pozycje w głosowaniu zajęły nazwy Wulkan (Vulcan), Cerber (Cerberus) oraz Styks (Styx). Showalter zaproponował dwie pierwsze komisji IAU zajmującej się nazwami planet. Jednak nazwa Wulkan była już stosowana dla hipotetycznej planety pomiędzy Merkurym a Słońcem i pomimo, że nie odnaleziono takiego obiektu, to nie zdecydowano się przyjąć tej nazwy.

Ostatecznie Międzynarodowa Unia Astronomiczna wybrała nazwę Cerber, stosując grecką pisownię Kerberus, aby odróżnić obiekt od planetoidy 1865 Cerberus. Cerber był wielogłowym psem, który strzegł wejścia do świata podziemi. Drugiemu z księżyców przypisano nazwę Styks (Styx) - to miano nosiła główna rzeka Hadesu.