Psychoterapia

Zdaniem rzeszowskiej psycholog, zajmującej się m.in. psychologią związków, psychologią kobiety, a także psychologią okresu dojrzewania, ludzie przestali się wstydzić tego, że potrzebują pomocy psychologicznej, a nawet psychiatrycznej. Uświadomili sobie, że zdrowie psychiczne jest tak samo ważne, jak zdrowe serce, zdrowy kręgosłup, oko czy zęby. I skoro chodzą do kardiologa, ortopedy, okulisty czy stomatologa, to zaczęli też szukać pomocy u psychiatry czy psychologa.

"Jak nas boli ząb, to nie idziemy po pomoc do dermatologa, tylko do dentysty; gdy dokucza oko, to pomocy szukamy u okulisty; gdy boli dusza, to idziemy do psychologa bądź - w przypadku silnych objawów nerwicowych - do psychiatry. Wybieramy specjalistę" - zauważyła Natalia Tomala.

Jak podała, powołując się na Mały Rocznik Statystyczny, w Polsce w latach 1998-2007 odsetek pacjentów Poradni Zdrowia Psychicznego wzrósł dwukrotnie (w 1998 roku jako pacjenci publicznych placówek zdrowia psychicznego zarejestrowanych było 1,8 proc. Polaków, a w 2007 r. było ich 3,6 proc.).

Zauważyła jednocześnie, że początkowo ten wzrost liczby pacjentów poradni zdrowia psychicznego spowodowany był przeobrażeniami ustrojowymi, gdy zaczęły upadać fabryki, restrukturyzowały się zakłady pracy i zarysowało się widmo bezrobocia. Wówczas pojawiła się fala osób, które masowo zaczęły korzystać z rent psychiatrycznych. W jej opinii mogła to być pewnego rodzaju ucieczka przed bezrobociem.

To było jednak - jej zdaniem - odosobnione zjawisko, które pojawiło się na krótko.

Obecnie do poradni zdrowia psychicznego pacjenci idą po pomoc, diagnozę, po psychoterapię. Zniknęło też poczucie wstydu, które kiedyś towarzyszyło leczeniu się u psychiatry czy psychologa.

"Najczęściej ludzie chodzili do neurologa, bo to lepiej brzmi: +leczę się u neurologa+ niż +leczę się u psychiatry+. A po leki uspokajające udawali się do lekarza rodzinnego. To nadal się zdarza, ale coraz więcej osób szuka pomocy u specjalisty" - zauważyła psycholog.

Jak zaznaczyła, psychiatra to specjalista od zdrowia psychicznego, który obserwuje, następnie ustala odpowiednią dawkę leku, a w razie potrzeby go zmienia. Natomiast neurolog czy lekarz pierwszego kontaktu nie jest specjalistą w zakresie psychiatrii.

Wpływ na zwiększenie liczby pacjentów poradni zdrowia psychicznego ma także zmiana podejścia do samych zaburzeń psychicznych, np. depresji.

Według Tomali jeszcze nie tak dawno, kilka, kilkanaście lat temu, depresja nie była uważana przez ogół społeczeństwa za poważną chorobę, ale za kaprys, zły humor, ewentualnie przemęczenie. Dopiero w ciągu ostatnich kilku lat nastąpiła i ciągle zachodzi jeszcze zmiana w podejściu do tej choroby.

Przyczyniły się do tego m.in. wyznania znanych osób, które przyznawały, że cierpią, czy cierpiały na depresję. Zaczęto mówić o depresji głośno i otwarcie, nazywając ją chorobą, którą można i trzeba leczyć. Ludzie zaczęli coraz częściej szukać pomocy u psychiatrów, którzy stosując środki farmakologiczne, czasem wspomagane psychoterapią, leczą z depresji.

Psycholog podkreśliła, że w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat problemem stała się też inna poważna choroba, która nieleczona prowadzi do śmierci - anoreksja, "której dawniej, choćby w PRL nie znano". Tomala zauważyła, że leczenie anoreksji wymaga głównie psychoterapii, ale wprowadzane są także leki, gdy chora na anoreksję osoba jest już tak wycieńczona, że trafia do szpitala.

"Jednak także i w tym wypadku pomoc specjalisty jest jedynym ratunkiem. I ludzie szukają tej pomocy u psychologa i psychiatry" - dodała Tomala.