Mapa odkryć archeologicznych

Na mapie, dostępnej na internetowej stronie muzeum, zaznaczono ok. 400 stanowisk archeologicznych odkrytych w Olsztynie i okolicach, czyli na obszarze o łącznej pow. 200 km kw. Prezentuje ona miejsca badań archeologicznych z ostatnich stu lat, dokumentujące ślady pozostałe po ludności zamieszkującej te tereny od epoki kamienia.

Mapa podzielona jest na epoki. Przypomina, że pierwsi ludzie przybyli w okolice dzisiejszego Olsztyna w mezolicie; były to nieliczne grupy zbieraczy i myśliwych, po których pozostały do dzisiaj pojedyncze zabytki - np. berło z poroża łosia odkryte na obecnym osiedlu Podgrodzie. Mapa prezentuje też odkrycia archeologiczne z neolitu, epoki brązu, wczesnej epoki żelaza, okresu przedrzymskiego, rzymskiego i wędrówek ludów przez wczesne i późne średniowiecze aż po czasy nowożytne.

Według Kacpra Martyki z działu archeologii olsztyńskiego muzeum, mapa będzie systematycznie uzupełniana i rozbudowywana. Na razie umieszczono na niej jedynie ikonki oznaczające poszczególne stanowisko archeologiczne. Za ok. dwa tygodnie, po kliknięciu na każdą z ikon, będą wyświetlać się informacje o historii tego miejsca oraz linki do wirtualnego muzeum, w którym zamieszczono zdjęcia i opisy odkrytych tam zabytków.

Stanowiska archeologiczne zaznaczone są na mapce obrazującej stan wód sprzed tzw. wielkiej melioracji, która w ciągu ostatnich 200 lat znacząco zmieniła krajobraz regionu - np. Jezioro Kortowskie mogło być nawet dwukrotnie większe niż obecnie, a spora część miasta znajdowała się pod wodą. Dlatego prezentacja zostanie wkrótce wzbogacona o konturową mapę dzisiejszego Olsztyna i sąsiednich miejscowości, żeby ułatwić internautom orientację w terenie.

Zdaniem Martyki, wirtualna mapa będzie służyć nie tylko upowszechnianiu wiedzy o odkryciach archeologicznych wśród miłośników historii, ale również może stanowić bazę aktualnych danych dla naukowców. Docelowo ma zawierać informacje o kilkunastu tysiącach zabytków. Muzeum pokaże też oryginalne przedwojenne metryczki z Heimatmuseum Allenstein, które często są jedyną zachowaną pozostałością po wykopaliskach prowadzonych przed 1945 r.

Stworzenie wirtualnej mapy było możliwe dzięki kwerendzie przeprowadzonej w Polsce i za granicą; m.in. w dokumentach wojewódzkiego konserwatora zabytków, archiwum państwowym i wśród badaczy, a także w przedwojennych archiwaliach znajdujących się głównie na terenie Niemiec. Projekt zrealizowano w ciągu trzech miesięcy, został dofinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.