Gwiazda Betlejemska

Co zobaczyli magowie?

Ruchy ciał niebieskich są obecnie tak dobrze znane i opisane, że nie jest większym problemem zrekonstruować ich pozycje sięgając nawet do kilku tysięcy lat wstecz. Mimo to, zawsze bardzo pomocnym jest istnienie autentycznych przekazów danego czasokresu.

We wspomnianej uprzednio ewangelii św. Mateusza mowa jest o '...magach ze wschodu'. Jedynym w owym czasie znaczącym centrum 'gwiazdoznawstwa' na wschód od Palestyny był Babilon. Co do 'magów' - chodziło tu najprawdopodobniej o uczonych kapłanów świątynnych z Babilonu, którym ruchy gwiazd, a szczególnie 'gwiazd wędrownych', czyli planet - dobrze były znane.

I rzeczywiście, istnieje znaczna ilość zapisków w piśmie klinowym, na tabliczkach glinianych z tego okresu, umożliwiających wgląd w późnobabilońską astronomię. Należy jednak przy tym uwzględnić, że ówcześni 'nieboznawcy' nie byli naukowcami we współczesnym tego słowa znaczeniu. Tamtejszy świat nacechowany był bardziej mistyczno-magicznym postrzeganiem rzeczywistości. Gwiazdy były bóstwami i demonami zarazem, a ich bieg obserwowano nie dlatego, aby zgłębić prawa rządzące ich ruchem, ale aby móc przewidzieć ich wpływ na człowieka.

Szczególne znaczenie ma tutaj hierarchia, którą przypisywano planetom-bogom. Na pierwszym miejscu królował Jowisz. Jego biało-srebrne światło i majestatyczna, pozorna wędrówka po niebieskim zodiaku w 12-letnim cyklu, nadały mu dominującą pozycję na nieboskłonie. Późnobabilońscy 'gwiazdoznawcy' czcili w nim Marduka - ich najwyższe bóstwo. Tabliczki gliniane przekazują zapis o ekstremalnie rzadkim, potrójnym spotkaniu Jupitera i Saturna, i to właśnie w roku 7-mym (wg dzisiejszego kalendarza) przed narodzeniem Chrystusa. Jest to właśnie dokładnie poszukiwany przez nas czasokres.

a) Kalendarz w piśmie klinowym z roku narodzenia Chrystusa: okres: 1-2 kwietnia, 7 r.pne do 19.kwietnia 6 r. pne. [British Museum, Nr.Inw. 35429]. Przedstawiony tutaj fragment kalendarza babilońskiego wskazuje, że był on przeznaczony wyłącznie do użytku przez fachowców. Trzy ostatnie linijki stanowią wyciąg z tabeli obliczeniowych astronomów babilońskich i zapisane są w formie oszczędzającego miejsce 'stenogramu'.

b) Czytelna rekonstrukcja i jej przekład: 30-ty dzień miesiąca Tisri = 1-go Arah'samna: Jupiter i Saturn w Rybach, Venus w Skorpionie, Merkury w Wadze, Mars w Strzelcu; 5-tego - Venus w Skorpionie zachód wieczorny; 6-tego wejście Marsa w Koziorożca; 13-tego Venus w Skorpionie, wschód poranny; 14-tego pełnia Księżyca; 15-tego wejście Merkurego w Skorpiona; 18-tego kosmiczny zachód Plejad; 20-tego Jupiter w Rybach - zachodnie stanowisko; 21-szego Saturn w Rybach - zachodnie stanowisko; 28-go wejście Księżyca w obszar słoneczny.