Poszukiwanie zielonego luda

A co z życiem na Marsie?

W 1976 roku w marsjański pył po raz pierwszy zaryły się dwa ziemskie lądowniki. Lądowniki, które odłączyły się od amerykańskich sond Viking1 i Viking2. Przyleciały, żeby szukać na Marsie życia. Pobrały próbki gleby i zaczęły w niej szukać śladów obecności bakterii. Podgrzewały nawet próbki, żeby, mówiąc w uproszczeniu, zmusić ewentualne bakterie do jakiejś reakcji. Wszystko na nic. Próbniki nie znalazły żadnego śladu po żywym organizmie. Większość naukowców pogodziła się z myślą, że na Marsie życia nie ma. – Jednak może Vikingi szukały nie tam, gdzie trzeba? Może jednak jakieś bardzo proste formy życia w innych rejonach Marsa istnieją? – mówi Ziołkowski.

Skąd te wątpliwości? Między innymi z powodu odkrycia, do którego ostatnio walnie przyczynił się polski instrument badawczy. To spektrometr, który działa sobie na pokładzie sondy Mars Express. Zbudowało go warszawskie Centrum Badań Kosmicznych PAN. – Głównie dzięki temu przyrządowi udało się odkryć w atmosferze Marsa śladowe ilości metanu – tłumaczy Ziołkowski. – A wiadomo, że metan jest gazem nietrwałym. Już po kilkuset latach powinien się w atmosferze rozpaść pod wpływem promieni ultrafioletowych. Skoro jednak metan ciągle tam jest, to znaczy, że coś go wciąż do atmosfery dostarcza – mówi.

Co może go ciągle dostarczać? Metan jest gazem ziemnym. Mogłyby go wypluwać z wnętrza ziemi wulkany. Ale to mało prawdopodobne, bo wydaje się, że Mars jest już wygasły.
A więc skąd bierze się metan pod różowym niebem Marsa? – Źródłem metanu może być też aktywność biologiczna – wyjaśnia krótko Ziołkowski. – Może dowiemy się tego jeszcze przed końcem tej dekady. Amerykańska agencja kosmiczna NASA przygotowuje już misję, która po raz drugi ma poszukać na Marsie życia – dodaje.



Gość Niedzielny 13/2005