Cud kanonizacyjny Ojca Pio. Uzdrowienie Matteo - relacja matki

Wydarzenie

Niezwykły i straszny przypadek Mattea rozegrał się w ciągu około czterdziestu dni, niczym Wielki Post. Wieczorem 20 stycznia 2000 r. został przyjęty jako umierający na oddział pediatrii Domu Ulgi w Cierpieniu, gdzie natychmiast przeniesiono go na II oddział reanimacyjny. Miesiąc wcześniej Matteo skończył siedem lat.

Następnego ranka nadeszły chwile najbardziej dramatyczne: na ekstremalny stan składały się obrzęk płuc, wstrzymanie akcji serca, saturacja tlenu 18 proc., a potem dziecko zapadło w śpiączkę polekową, co dla niego oznaczało jedenaście dni snu, a dla nas bezgranicznego bólu.

W dniu 31 stycznia Matteo przebudził się, 12 lutego opuścił oddział reanimacyjny, a 26 lutego wyszedł ze szpitala.

Szczegóły tych jakże długich i pełnych cierpienia dni zostały opowiedziane w pomieszczonych niżej relacjach. Nie powtarzają się one, lecz wzajem uzupełniają. Opisują bowiem zdarzenie zgodnie z upływem czasu, poprzez odczucia każdego.

Te świadectwa zmierzają do podkreślenia prawdziwości przypadku i są głębokim, uważnym i obiektywnym studium choroby Mattea. Każdy będzie mógł uwierzyć lub nie uwierzyć w cud, będzie mógł komentować to w sposób naukowy lub teologiczny: tak czy inaczej, fakty takie są i takie pozostaną.