Kościół kontra dobro ludzkości?

“Zważywszy, że uznanie przyrodzonej godności oraz równych i niezbywalnych praw wszystkich członków wspólnoty ludzkiej jest podstawą wolności, sprawiedliwości i pokoju świata,

Zważywszy, że nieposzanowanie i nieprzestrzeganie praw człowieka doprowadziło do aktów barbarzyństwa, które wstrząsnęły sumieniem ludzkości [...]

Zważywszy, że Państwa Członkowskie podjęły się we współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych zapewnić powszechne poszanowanie i przestrzeganie praw człowieka i podstawowych wolności [...]

przeto Zgromadzenie Ogólne ogłasza uroczyście niniejszą
Powszechną Deklarację Praw Człowieka”

W dniu 15 czerwca bieżącego roku Parlament Europejski przyjął tak zwany Siódmy Ramowy Program Badań, który przewiduje finansowanie eksperymentów na ludzkich embrionach oraz embrionalnych komórkach macierzystych. Decyzja ta wzbudziła na świecie falę protestów organizacji katolickich i episkopatów kolejnych państw, w tym Episkopatu Polski, a kardynał Alfonso Lopez Trujillo, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny, stwierdził wręcz, że “ponieważ niszczenie embrionów jest równoznaczne z aborcją, także ten, kto prowadzi badania nad embrionalnymi komórkami macierzystymi, ściąga na siebie ekskomunikę”. Czy Kościół blokuje naukę?

Komórki macierzyste

Komórki macierzyste są nadzieją współczesnej medycyny. Ich podstawową własnością jest możliwość różnicowania się do dowolnych komórek ciała. Potencjalnie mogą zastąpić każdą tkankę, do której zostaną wszczepione. Mogą stać się komórkami wątroby, mięśnia sercowego, naczyń czy neuronami. Badania z ich wykorzystaniem prowadzi się w wielu dziedzinach medycyny.

Komórki takie otrzymuje się z różnych źródeł. U dorosłego człowieka znajdują się w szpiku. Mogą być pobierane z krwi pępowinowej. I w końcu – mogą być pobierane z embrionów – ludzki embrion w najwcześniejszej fazie składa się z komórek macierzystych. Współczesna wiedza z zakresu biologii i medycyny stwarza możliwość “produkcji” ludzkich zarodków – to źródło komórek może być zatem łatwo dostępne i niemal niewyczerpane. W dodatku niejako przy okazji można rozwiązać problem zamrożonych zarodków pozostałych po zabiegach in vitro. Zamiast je przechowywać, można wykorzystać dla dobra nauki. Czy może istnieć lepszy cel, niż w badania, które mogą dać szansę przywrócenia funkcji serca po rozległym zawale, radykalnego leczenia choroby Parkinsona czy pourazowych uszkodzeń rdzenia kręgowego?

Dlaczego więc Kościół sprzeciwia się dobru ludzkości? I jakie ma prawo narzucać swoje zasady niekatolikom?