Komputer, który żyje

Lżej, szybciej, oszczędniej


Zdaniem badaczy z Wielkiej Brytanii i Japonii wytwarzane wewnątrz komórek maleńkie cząstki magnetyczne mogą zrewolucjonizować rynek komputerów. Twarde dyski, które opierają się na technologii magnetycznej, mogłyby być tak małe, że praktycznie niezauważalne. Dzisiaj w komputerze zajmują całkiem sporo miejsca i konsumują dużo energii. Gdyby z magnetytu tworzyć supercienkie przewody, gdyby użyć go do budowy sieci neuronowych, komputery stałyby się wielokrotnie szybsze i bardziej oszczędne. Można by tworzyć urządzenia podobne do mózgu, w którym struktury budowane przez bakterie odpowiadałyby (jeżeli chodzi o funkcję) neuronom, czyli komórkom nerwowym, i byłyby odpowiedzialne za przesyłanie informacji. – Takie biologiczne przewody mogłyby przesyłać dane z jednego zbioru komórek, znajdującego się wewnątrz biokomputera, do innych – opowiadał w BBC dr Masayoshi Tanaka z Tokijskiej Akademii Rolniczej. Niektórzy idą jeszcze dalej. Biologiczno-mechaniczne struktury mogłyby być elementem pośrednim między człowiekiem a komputerem. Jeżeli w przyszłości urządzenia cyfrowe będą się miały bezpośrednio łączyć z naszym systemem nerwowym, trudno sobie wyobrazić lepsze ogniwo niż właśnie bioelektronikę. Produkowane przez mikroby magnetocząstki mogłyby być wykorzystywane także w medycynie. Dzięki nim można by tworzyć leki, które same odnajdują miejsce w organizmie wymagające leczenia (np. komórki rakowe). Pierwsze tego typu próby zakończyły się sukcesem. •

Eksperyment Adelmana


Pierwszy biokomputer, oparty na cząsteczkach DNA, w 1994 r. stworzył amerykański informatyk i biolog Leonard Adleman. Tak „zaprogramował” cząsteczki DNA, że te dzięki odpowiednim enzymom rozwiązywały zadania logiczne. Więcej informacji na temat tego eksperymentu można znaleźć, wpisując w wyszukiwarkę internetową hasło „eksperyment Adlemana”.