Szkielet wyrzutka

Na stanowisku archeologicznym w Wilczycach odkryto już wiele. Prowadzone od kilkunastu lat badania archeologiczne są związane z osadnictwem magdaleńskim (paleolitycznym). Przyniosły one spektakularne odkrycia.

Odkopano między innymi pozostałości po łowcach kultury magdaleńskiej, datowanej na schyłkowy paleolit (ok.16 tys. do 12 tys. lat temu), a także krzemienne stylizowane figurki kobiet. Odkryto także bogato wyposażony grobowiec, nazywany grobowcem książęcym, sprzed 4000 lat, należący do kultury ceramiki sznurowej. Rok temu po wielu tysiącach lat światło dzienne ujrzały kości dziecka, najstarsze tego typu znalezisko w Polsce. Tegoroczne prace archeologiczne także nie okazały się daremne.

– Ze wszystkich obiektów na szczególną uwagę zasługuje ten z ludzkim szkieletem. Była to owalna jama o średnicy 150 cm i głębokości 140 cm. Na jej dnie ludzki szkielet ułożono twarzą do ziemi. Ręce miał podkurczone pod klatką piersiową, zaś nogi zgięte w kolanach i skręcone na prawa stronę. Ze wstępnych analiz antropologicznych wynika, że był to mężczyzna w wieku między 18 a 25 lat – mówi dr Tomasz Boroń z Zakładu Epoki Kamienia PAN w Warszawie.

Poza ludzkimi kośćmi w jamie nie znaleziono żadnych innych przedmiotów świadczących o rytualnym pochówku. Jak informują archeolodzy, brak darów grobowych przemawia za tym, że osobnika wrzucono po prostu do jamy, nie dbając przy tym o wyposażenie grobowe. – Takie zachowania mogą uchodzić za przejaw zobojętnienia i lekceważenia rytuałów pogrzebowych, co może sugerować, że zmarły w oczach lokalnej społeczności wywoływał negatywne emocje – dodaje archeolog. Czym były one spowodowane?

Może jego wyglądem, może jego zachowaniem wobec bliźnich. Naukowcy podejrzewają, że osoba ta była, według naszych określeń, wyrzutkiem społecznym, niemieszczącym się w ówczesnych normach zachowania i akceptacji. Bogactwo odkryć w Wilczycach dr Tomasz Boroń określa, jako stanowisko archeologiczne wyjątkowe, świadczące o skomplikowanym systemie organizacji osady.