Nasz sąsiad wilk

Pomorskie wilki dzielą się na dwie większe watahy, liczące od kilkunastu do kilkudziesięciu sztuk, oraz na pojedyncze osobniki wędrujące po całym regionie. Atakują głównie zwierzęta kopytne – sarny, jelenie, łosie. Żywią się także bobrami. Czasem atakują hodowle.

Drapieżnik za miedzą
Mimo to leśnicy uspokajają – wilki nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla ludzi. Można je traktować jak sojuszników w utrzymaniu równowagi gatunkowej w terenie, na którym żerują, eliminują bowiem najsłabsze zwierzęta. Innego zdania są hodowcy, którzy skarżą się na szkody poczynione przez te drapieżniki. – W ubiegłym roku odnotowaliśmy kilka ataków ze strony dwóch watah – informuje Hanna Dzikowska, dyrektor Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Gdańsku.

– Zagryzione zostały owce i cielak w rejonie Człuchowa i Malborka. Wypłaciliśmy z tego tytułu ponad 9 tysięcy odszkodowań na łączną sumę 234 tysięcy złotych odszkodowań dla rolników w ogóle. To niewielka część, bo zwierzęta hodowlane tak naprawdę nie są głównym daniem w wilczym jadłospisie. Stanowią w nim zaledwie kilka procent.

Ostatnio wilki zauważono w rejonie Tczewa i w lasach wokół Kolbud. Można jednak zabezpieczyć zwierzęta hodowlane przed atakiem. Jak? Ważną zasadą, zmniejszającą ryzyko ataku wilka, jest spędzanie zwierząt hodowlanych z pastwisk do odpowiednio zabezpieczonych zagród lub budynków gospodarskich. Fachowcy polecają ogrodzenia elektryczne, połączone z ogrodzeniem z siatki, psy stróżujące, a także tzw. fladry. Są to sznurki, na których naszyto wąskie kawałki materiału, najlepiej w kolorze czerwonym. Powinny tworzyć zamknięty prostokąt lub okrąg i nie można dopuszczać, aby powstawały przerwy, wynikające z obwiśnięcia fladr, czy też zerwania jednej z chorągiewek. Najlepiej stosować kilka metod jednocześnie. Pamiętajmy, ze wilk jest bardzo inteligentnym zwierzęciem.