Ewolucja waleni

Zanikające nogi

Zanikały, zanikały… ale nie zaniknęły całkowicie. Tylne kończyny, które pomagały czworonożnym przodkom waleni poruszać się na lądzie, są już tylko wspomnieniem. Pakicetus chodził, a Ambulocetus był jeszcze bardziej wszechstronny. Miał miednicę jeszcze zrośniętą z kręgosłupem i mógł unieść swe ciało na lądzie. Błoniaste stopy natomiast wspomagały poruszanie się pod wodą, być może zwierzę pływało tak, jak robią to wydry. 10 milionów lat później 18-metrowy Basilosaurus miał już karłowate nogi. Można przypuszczać, że maleńkie kończyny, wyposażone w zdolne do zginania się kolana i palce, były pomocne podczas kopulacji. Dziś tylne kończyny i miednica waleni są maleńkie i służą jako przyczep mięśniom genitaliów. Zwierzęta zachowały jednak geny kodujące dłuższe kończyny. Czasem rodzi się wieloryb z jedną lub dwiema wyrośniętymi nogami- genetyczny relikt zwany atawizmem.

Wędrówka nosa

Waleniom oddychało się łatwiej, odkąd nie musiały wystawiać pyska nad wodę. W miarę jak wczesne wieloryby spędzały coraz więcej czasu w zanurzeniu, ich nozdrza przewędrowały z końca nosa na wierzchołek głowy. Otwory oddechowe pomagają odróżnić formy współczesne: zębowce mają zwykle pojedynczy otwór, a fiszbinowce - parzysty.


Lista wymarłych waleni:

* Artiocetus clavis
* Protocetus atavus
* Rodhocetus balochistanensis
* Rhodocetus kasrani
* Gandakasia
* Pakicetus inachus
* Nalacetus
* Ichthyolestes
* Ambulocetus natans
* Himalayacetus subathuensis
* Dorudon atrox
* Zygorhiza kochii
* Basilosaurus cetoides
* Basilosaurus drazindai
* Basilosaurus isis
* Mammalodon colliveri
* Janjucetus hunderi
* Kentriodon
* Eurhinodelphis ambiguus
* Eurhinodelphis cocheuteuxi
* Eurhinodelphis longirostris
* Rhabdosteus
* Squalodon calvertensis
* Prosqualodon
* Cetotherium
* Piscobalaena nana
* Odobenocetops leptodon
* Eobalaenoptera harrisoni


Artykuł ten pochodzi z portalu dinozaury.com
Serdecznie dziękujemy za zgodę na zamieszczenie go w naszym serwisie.