Cud zatwierdzony kanonicznie do kanonizacji błogosławionego Rafała Kalinowskiego

Nadto, zgodnie z wymogami procesu, chłopca poddano badaniom, tzw. ab inspectione, których podjęli się dr Jan Trąbka, neurolog z Krakowa (19 marca 1989) i dr Bogusław Szumera (31 maja 1989), pediatra. Lekarze stwierdzili zgodnie, że chłopiec rozwija się normalnie, zgodnie ze swoim wiekiem i że nie zauważa się żadnych konsekwencji doznanego wypadku (13).

Ojciec Rudolf stwierdził jeszcze, że rodzice chłopca przyszli ze swymi dziećmi do klasztoru i modlili się w celi, w której zmarł o. Rafał, dziękując za otrzymaną łaskę, i że ilekroć ich spotyka okazują swoją wdzięczność wobec Błogosławionego (14).

Akta procesu przewieziono do Rzymu i zostały one poddane badaniu tzw. Konsulty Medycznej, istniejącej przy Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Dnia 15 listopada 1989 roku odbyła się dyskusja pięciu lekarzy specjalistów, którzy stwierdzili jednogłośnie, że uzdrowienie chłopca było nadzwyczaj szybkie, kompletne i trwałe, bez pozostałości czy to klinicznych, czy narządowych. Uznali je za niemożliwe do wyjaśnienia według naszej wiedzy (15).

Relacje lekarzy przesłano zgodnie z prawem kanonicznym siedmiu teologom konsultorom Kongregacji, aby i oni wypowiedzieli się na temat uzdrowienia. Dyskusja teologów odbyła się 23 lutego 1990 roku. Wszyscy teologowie z promotorem generalnym wiary stwierdzili jednogłośnie, że zostały przedłożone wystarczające dowody prawne i teologiczne, oraz że udowodniono ścisły związek przyczynowy między wezwaniem pośrednictwa bł. Rafała Kalinowskiego a uzdrowieniem i jedynie jego wstawiennictwu należy przypisać cud. Poznajmy dokładnie stwierdzenia niektórych: "Porównując kronikę wydarzeń z zeznaniami świadków i wnioskami konsulty medycznej, przede wszystkim w odniesieniu do niewytłumaczalności uzdrowienia z punktu widzenia nauk eksperymentalnych, można z całą pewnością moralną stwierdzić, (...) że uzdrowienie Aleksandra Romana spełnia wszystkie wymagania do uznania go za cud (...), który należy przypisać wstawiennictwu bł. Rafała Kalinowskiego" (16). Albo: "w podsumowaniu, biorąc pod uwagę fakty i wnioski wyciągnięte przez świadków, przez lekarzy, którzy przeanalizowali całą sprawę, uważam, że istnieją treściowo prawne jak i teologicznie dowody, by na postawione pytanie czy dany przypadek można uznać za cud zdziałany za przyczyną bł. Rafała Kalinowskiego, odpowiedzieć pozytywnie" (17). I w końcu: "Zgodność opinii licznych lekarzy (przynajmniej 11), którzy nie mają wątpliwości co do niewytłumaczalności uzdrowienia; niezaprzeczalny związek przyczynowy pomiędzy wezwaniem wstawiennictwa Błogosławionego i uzdrowieniem tak szybkim i kompletnym na zakończenie nowenny; fakt, że nie przyzywano wstawiennictwa innych świętych, zobowiązują mnie do stwierdzenia w sumieniu, że uzdrowienie należy uznać za cud uzyskany za przyczyną bł. Rafała Kalinowskiego" (18).


Artykuł ten pochodzi ze strony www.karmel.pl
Serdecznie dziękujemy za zgodę na zamieszczenie go w naszym serwisie.




_________________

[13] Tamże, s. 24.
[14] Tamże, s. 39.
[15] Tamże, s. 13.
[16] Tamże, voto I, s. 11.
[17] Tamże, voto VII, s. 39-40.
[18] Tamże, voto II, s. 15.