Polscy naukowcy opisali nieznanego dotychczas przodka ssaków sprzed 230 mln lat - cynodonta. Rodzaj, nazwany Polonodon woznikiensis, zidentyfikowali na podstawie analiz 22 maleńkich zębów i fragmentu kości ramiennej, wydobytych w cegielni w Woźnikach koło Częstochowy (Śląskie).
Wspomniane skamieniałości stanowią najstarsze i najliczniejsze triasowe szczątki przodków ssaków w Europie. Z tego samego okresu - czyli sprzed ok. 230 milionów lat - znany jest tylko jeden, zupełnie inny ząb, znaleziony w Niemczech. Zęby podobne do tych, jakie należały do polonodona, pochodzą jedynie z Indii (pięć okazów) i z USA (jeden okaz).
Wyniki analiz skamieniałości przedstawiono w artykule pod tytułem "A new early Late Triassic non-mammaliaform eucynodont from Poland", jaki ukazał się on-line w amerykańskim czasopiśmie "Historical Biology". Autorzy publikacji - Tomasz Sulej, Grzegorz Niedźwiedzki, Mateusz Tałanda, Dawid Dróżdż i Ewa Hara - pracują w Instytucie Paleobiologii PAN, na Uniwersytecie w Uppsali i na Uniwersytecie Warszawskim.
"Cynodonty to przodkowie ssaków. Były to malutkie zwierzątka podobne do dzisiejszej ryjówki. Ich szczątki są bardzo rzadkie i najczęściej zachowują się tylko zęby. Zęby zaawansowanych cynodontów i prassaków znajdowano głównie w młodszych osadach, datowanych na 210-205 milionów lat. Jeden taki ząb znaleziono w Polsce, w Lisowicach" - przypomina jeden z autorów publikacji, dr hab Tomasz Sulej z Instytutu Paleobiologii PAN, kierownik Muzeum Ewolucji.
Szczątki prymitywnych cynodontów znajdowano na całym świecie, a także w Europie - na terenie Niemiec i Rosji, ale pochodziły one z ery paleozoicznej, czyli sprzed ok. 255 milionów lat. Ssaki powstały z cynodontów ok. 200 milionów lat temu.
Pierwsze publikacje na temat skamieniałości sprzed 230 milionów lat z cegielni w Woźnikach pochodzą z 2011 r. i są autorstwa niemal tego samego zespołu naukowców. Opisali wtedy szczątki wyjątkowo rzadkich gadów ssakokształtnych - dicynodontów, płazów tarczogłowych, fitozaurów i pradinozaurów. Przez ostatnie lata w cegielni badacze znaleźli jeszcze szczątki gadów pancernych i szybujących. Wcześniej pojedyncze zęby gadów opisywane były z Woźnik przez niemieckich geologów jeszcze w XIX wieku.
Anna Gumułka
Badania puszkowanych łososi pomogły ocenić zmiany stanu mórz w ciągu 40 lat
A potem zdziwienie że coraz częściej pojawiają się zdrowotne problemy.
Splątane znaczy jakoś połączone niezależnie od dzielącej je odległości.
Badacze kolejny raz obalili wyniki uzyskane pod koniec lat 80. metodą radiowęglową.
Plamy krwi na Całunie zachowują czerwoną barwę. Naukowcy podjęli próbę wyjaśnienia tego fenomenu.