Otwarto tam poświęconą mu wystawę. Winckelmann uznawany jest za ojca współczesnej archeologii.
Ten imponujący i oryginalny projekt wystawienniczy obejmuje 50 wybranych arcydzieł rozmieszczonych w różnych salach muzealnych jest hołdem dla tego wielkiego, niemieckiego uczonego, ojca współczesnej archeologii i prekursora historii sztuki. Okazją do przywołania tej wielkiej postaci jest 300-lecie jego narodzin i 250-lecie od tragicznej śmierci w Trieście.
W latach pobytu Winckelmanna w Rzymie w drugiej połowie XVIII w. (1755-1768) Muzea Watykańskie w dzisiejszej formie jeszcze nie istniały. Pierwsze papieskie dzieła sztuki gromadzone były w Watykańskim Belwederze. Winckelmann często odwiedzał i podziwiał zebrane w nim eksponaty. To dzięki niemu wiele zabytków, które odkrywał podczas prac archeologicznych w Wiecznym Mieście, zostało zakupionych przez papieży.
Współczesne Muzea Watykańskie to największy i najbogatszy obiekt na świecie. Początki zbiorów związane są z Sykstusem IV i Juliuszem II. W jego powiększaniu wkład mieli poszczególni papieże, gromadzący kolejne dzieła sztuki. Dzisiejszy wygląd muzea zawdzięczają Winckelmannowi, który potraktował dzieje sztuki jako proces historyczny.
Mają posiadać cechy prehistorycznego, wymarłego ponad 10 tysięcy lat temu gatunku, wilka strasznego.
Pozwala przewidzieć zwiększone ryzyko śmiertelności i incydentów sercowo-naczyniowych.
Zakłócenia spowodowane przez człowieka mają znacznie szerszy wpływ, niż wcześniej sądzono.
Dokumnent wskazuje m.in na wyzwania wynikające ze skutków innowacji.
Hiszpańsko-australijski zespół opracował pionierską metodę rozkładu plastikowych śmieci.
Odkryte w Alpach i Arktyce mikroorganizmy potrafią rozkładać plastik w niskich temperaturach.
Do substancji perfluoroalkilowych (PFAS) zaliczane są tysiące syntetycznych związków chemicznych.