Komórkowa epidemia

Na przykład, pies wybiegał na drogę, nagle pojawiał się nakaz ograniczenia prędkości, zza autobusu wychodził pieszy, inny samochód zaczynał cofać, blokując przejazd. W eksperymentach brali udział doświadczeni i początkujący kierowcy. Ich reakcje były podobne, niezależnie od tego, czy był to ich pierwszy, czy ostatni dzień ćwiczeń. Korzystając z telefonu komórkowego podczas jazdy, uczestnicy doświadczenia wolniej i później ruszali ze świateł, dłużej przymierzali się do skrętu, jechali mniej płynnie, nie zmieniali pasów. Ich sposób prowadzenia przypominał sytuacje, w której jedzą, piją, zmieniają stacje w radiu czy poprawiają makijaż (to oczywiście kobiety).

Nieintencjonalna ślepota

Psycholodzy mówią o zaburzeniach spostrzegawczości, które mają takie samo nasilenie, niezależnie od tego, czy kierowca korzysta z samego telefonu komórkowego, czy z zestawu głośnomówiącego. Prof. Strayer szacuje, że człowiek prowadzący rozmowę za kółkiem odbiera nawet do 50 proc. mniej informacji z otoczenia niż kierowca skupiony jedynie na prowadzeniu samochodu. To ograniczenie, zwane także „nieintencjonalną ślepotą”, może być szczególnie groźne w skutkach podczas złej pogody czy natężonego ruchu.

Przyczyny tego zjawiska znane są od dawna. Ludzki mózg, mimo że tak skomplikowany, ma poważne ograniczenia w przetwarzaniu informacji. Właśnie sytuacja, w której próbujemy robić dwie rzeczy równocześnie, ujawnia tę słabość. Najczęściej wykonywanie pierwszego zadania, na którym już jesteśmy skupieni, gdy dochodzi drugie zadanie, ulega spowolnieniu albo też więcej czasu zajmuje rozwiązanie obu problemów niż każdego z osobna. Mózg nie potrafi tych operacji przeprowadzać równolegle, szczególnie gdy wymagają one dokonania jakiegoś wyboru bądź udzielenia odpowiedzi. No może z jednym wyjątkiem, gdy jedno z zadań nie wiąże się z wysiłkiem intelektualnym, jak chociażby wystukiwanie rytmu nogą.
Rozmowy przez telefony komórkowe to nie tylko większa wypadkowość. Coraz częściej mówi się o tym, że są jedną z przyczyn powstawania korków w dużych miastach. Przejazd ulicami musi trwać dłużej, jeśli w masie samochodów znajdujących się przed nami co najmniej jeden na dziesięciu kierowców rozmawia lub esemesuje.