Pireus był wyspą

Patrząc na współczesny Pireus - miasto portowe, wchodzące w skład tzw. Wielkich Aten - trudno uwierzyć, że był on dawniej wyspą, oddzieloną od głównego lądu sporą połacią morskiej wody. Tezę taką w I. wieku naszej ery postawił grecki geograf Strabon.

W jego czasach Pireus leżał około siedmiu kilometrów na południowy zachód od Aten. Tworzyły go znajdujące się przy skalistych wzgórzach zatoki: Zea, Mounichia i Cantharos, stanowiące naturalne porty. Jako że dla dużej, ruchliwej stolicy państwa był to punkt strategiczny, w V wieku przed naszą erą porty zyskały bezpośrednie połączenie z Atenami - zbudowano wówczas drogę, która gwarantowała bezpieczną podróż, gdyż chroniły ją Długie Mury.

Przez wiele lat archeolodzy nie dociekali, czy Strabon miał rację. Podjął się tego dopiero niedawno grecko-francuski zespół pod kierunkiem francuskiego archeologa Jeana-Philippe'a Goirana - informuje serwis ScienceDaily.

We współczesnej równinie ateńskiej, ciągnącej się pomiędzy Pireusem a Atenami, naukowcy wykonali głębokie na ponad 20 metrów odwierty, skąd pobrali próbki skał. Ich wiek ocenili metodą radiowęglową i porównali z innymi, dostępnymi danymi. Wyniki tych badań potwierdziły, że Pireus był kiedyś wyspą.