Chmury rozszyfrowane

Słońce steruje chmurami

Szefem grupy badaczy był fizyk dr Jasper Kirkby. – Okazuje się, że kwas siarkowy i amoniak odpowiadają za ułamek tego, co dzieje się nad naszymi głowami – mówi. Jak to sprawdził? Grupa badaczy wybudowała ogromną komorę ze stali nierdzewnej, wypełnioną bardzo czystym powietrzem. Następnie wpuszczano do środka różne substancje i badano proces kondensacji, czyli tworzenia się chmur. Jedną z możliwości było skierowanie do środka komory przyspieszonych cząstek. Te „udawały” promieniowanie kosmiczne. Okazało się, że chmury najczęściej tworzyły się właśnie wtedy, gdy przez komorę z powietrzem przelatywały cząstki.

Ilość promieniowania kosmicznego zależy od aktywności Słońca. Im Słońce bardziej aktywne, tym mniej promieniowania z kosmosu do nas dociera. A to powoduje że powstaje mniej chmur i podniesienie temperatury atmosfery. I odwrotnie. Im Słońce mniej aktywne, tym więcej cząstek z centrum naszej galaktyki do nas dociera, co skutkuje większą ilością chmur. Wtedy temperatura atmosfery spada. – Słońce otwiera i zamyka nad nami parasol z chmur. I to właśnie reguluje klimat – wyjaśnia fizyk i lekarz prof. Zbigniew Jaworowski.

Trzeba naprawić modele

Zdaniem uczonych, którzy prowadzili badania, sporo trzeba jeszcze sprawdzić. Z badań przeprowadzonych w Szwajcarii wynika, że promieniowanie kosmiczne dziesięciokrotnie przyspiesza powstawanie chmur. Nie policzono jednak, jak to wpływa na klimat, np. na podnoszenie się temperatury atmosfery. Te dane trzeba dodać do modeli klimatycznych. – Zmiany temperatury atmosfery nie idą w parze ze zmianami stężenia CO2 – mówi profesor Jaworowski. – Natomiast są zgodne ze zmianami aktywności Słońca, przebiegającymi w cyklach trwających po 11 i około 90 lat. Wiadomo o tym było już od 1982 roku, kiedy zauważono, że w okresie od 1000 do 1950 roku temperatura powietrza ściśle zależała od cyklicznej aktywności naszej dziennej gwiazdy – pisał w swoich publikacjach.