Zagadka tunguska

Krater odnaleziony?

Scenariusz z lekkim meteorytem, choć prawdopodobny, najpewniej nie zyskał akceptacji uczonych. Niedawno grupa uczonych z uniwersytetu w Bolonii ogłosiła, że odnalazła zaginiony krater. Ma nim być niewielkie jezioro Czeko, położone kilka kilometrów na północ od uważanego za epicentrum uderzenia punktu. Zbiornik jest owalny, a na głębokości kilku metrów badacze odkryli sprasowane pod wysokim ciśnieniem osady denne i skalne kawałki. Być może są to resztki meteorytu, ale aby uzyskać pewność, że tak jest, potrzebne są dodatkowe badania. Co także znamienne, jeziora nie ma podobno na starych mapach. Wygląda więc na to, że jest zbiornikiem całkowicie nowym.

– Nieprawda – mówi dr Gareth Collins z londyńskiego Imperial College. – Jezioro ma być starsze niż uderzenie meteorytu, bo świadczą o tym porastające jego brzeg ponad stuletnie drzewa. Gdyby rzeczywiście w to miejsce uderzył meteoryt, na pewno zmiótłby je z powierzchni. Istnieją też poważne wątpliwości co do wieku sprasowanych osadów dennych, o których wspominają uczeni z Bolonii. Z analiz przeprowadzonych przez radzieckich naukowców w 1961 roku wynika bowiem, że mają one przynajmniej 5 tys. lat. Z badań innego specjalisty zajmującego się katastrofą tunguską wynika, że istnieją niepodważalne dowody na to, że jezioro Czeko było znane na długo przed uderzeniem meteorytu.

Mimo wielu lat badań i analiz, dalej nie wiadomo, co dokładnie stało się prawie sto lat temu na Syberii. Dzisiaj dolinę rzeki Podkamienna Tunguska fotografują satelity i odwiedzają międzynarodowe ekipy naukowców. Tak jak pierwsza, która przybyła na miejsce kataklizmu w 1921 roku, widzą olbrzymi obszar pustki w środku syberyjskiej tajgi. Nie ma co prawda już połamanych jak zapałki drzew. Ale nowych też nie ma...



Gość Niedzielny 31/2007