W poszukiwaniu prawdy o Całunie

Oto w epoce brązu wyspę Tera na Morzu Egejskim dotknęła potężna erupcja wulkaniczna. Historycy uważali, że wybuch nastąpił około roku 1500 przed Chrystusem. Z lawy pobrano kilkanaście próbek drewna. Jedne wskazywały na około 1300, a inne na 2600 lat przed Chrystusem. Drugi przykład: W Lidnow (Ceshire) wykopano fragmenty torsu mężczyzny. W laboratoriach w Harrwell i Oxfordzie ustalono, że żył on w III wieku przed Chrystusem, podczas gdy wielokrotne oznaczenia próbek jego włosów i paznokci wskazywały na V stulecie naszej ery.

Mówiąc o Całunie, trzeba zaznaczyć, że przędze i tkaniny lnu nieuchronnie narażone są na ciągły rozpad biochemiczny, dokonujący się za sprawą niektórych mikroorganizmów, wskutek czego ich wiek węgla C14 stale wydaje się niższy od rzeczywistego. W tej dziedzinie szczególnie ciekawie przedstawiają się wyniki prac rosyjskiego uczonego, prof. Dymitra Kuzniecowa z Moskwy, zaprezentowane podczas Międzynarodowego Sympozjum Syndologicznego w Rzymie w roku 1993.

Kuzniecow uważa, że już sama technologia produkcji płótna lnianego powoduje zmiany w jego ”wieku”. W czasie roszenia roślin zachodzi proces wymiany jonów z wody i do nitek przedostają się różne substancje zwiększające ilości węgla C14. Ponadto pożar Całunu w Chambery, w nocy z 3 na 4 grudnia 1532 roku, spowodował znaczne ”odmłodzenie” płótna. ”Jeśli dodać - powiedział Kuzniecow - całokształt historii i zwyczaje kultu religijnego (palenie świec, okadzanie dymem kadzielnym, całowanie tkaniny, dotykanie spoconymi rękami), podszywanie Całunu innymi tkaninami czy skażenie powierzchni różnymi zarodnikami, pierwotniakami, drożdżami - to wszystko niewątpliwie musiało wpłynąć na wynik datowania”. Rosyjski uczony jest głęboko przekonany, że Całun pochodzi z I wieku naszej ery i nic nie stoi na przeszkodzie, aby mógł być płótnem, w które spowite było ciało Jezusa.