Uzdrowienie niemowlęcia Pietro Schliro

Pietro Schlirò, piąte dziecko Waltera i Adeli Leo, urodził się 25 maja 2002 w szpitalu św. Gerarda w Monza (Włochy). Z powodu poważnej niewydolności oddechowej przewieziono go natychmiast z sali porodowej na oddział intensywnej terapii, gdzie został intubowany i podłączony do respiratora. 3 czerwca lekarze stwierdzili zagrożenie życia. Rodzice wzywają ojca Antoniego Sangalli, karmelitę z Monza, aby ochrzcił Pietro z wody. Tak też się dzieje. 6 czerwca, za zgodą rodziców została wykonana diagnostyczna biopsja. O. Sangalii proponuje rodzicom, których zna od lat, odprawienie nowenny do Ludwika i Zelii Martin. Państwo Schliró wyrażają zgodę, prosząc jednocześnie swoją liczną rodzinę i znajomych o przyłączenie się. Dają im tekst nowenny. Nad łóżeczkiem Pietro zostaje powieszony obrazek przedstawiający małżonków Martin. Wynik biopsji jest niekorzystny, tymczasem lekarze ze zdumieniem stwierdzają, że stan dziecka nie pogarsza się. Doktor d'Alessio, chirurg ze szpitala Legnano w Mediolanie, oświadcza, że wynik badania makroskopowego jest niezadowalający, a stan Pietro beznadziejny. Doktor Capellini ze szpitala w Monza, po przeprowadzeniu badania histologicznego stwierdza wrodzoną wadę niedorozwoju płuc. Doktor Zorloni informuje, że należy spodziewać się najgorszego i że pośmiertnie zostaną pobrane materiały do badań, które pozwolą na sprecyzowanie diagnozy. Rodzina i przyjaciele rozpoczynają drugą nowennę. 13 czerwca, po odmówieniu różańca, o. Sangalli ponawia prośbę do Ludwika i Zelii Martin, prosząc o uzdrowienie dziecka, jeśli jest to zgodne z wolą Bożą.

Tymczasem lekarze stwierdzają nieoczekiwaną poprawę stanu dziecka, a 29 czerwca, w dniu imienin Pietro pojawia się wyraźne polepszenie. 2 lipca dziecko zostało odłączone od respiratora a 27 tego samego miesiąca opuszcza szpital. Ma wtedy trzydzieści trzy dni.

14 września odbyła się dodatkowa ceremonia, uzupełniająca obrzęd chrztu świętego w obecności 400 osób, które składają dziękczynienie. Liczni lekarze radzą rodzicom poddanie przypadku ich syna zbadaniu przez komisję Kościelną.

Od 31 grudnia 2002 do 3 stycznia 2003, rodzina Schliró z siedmiomiesięcznym Pietro, o. Sangalii i włoskimi pielgrzymami udają się z dziękczynieniem do Lisieux.

Arcybiskup Mediolanu kardynał Dionigi Tettamanzi otworzył postępowanie dowodowe w celu zbadania tego niewytłumaczalnego po ludzku cudu.

10 czerwca 2003 (po przesłuchaniu dziesiątków świadków, w tym siedmiu lekarzy) w kaplicy arcybiskupiej w Mediolanie, w obecności postulatora karmelitańskiego Sprawy małżonków Martin, ojca Simeona od Świętej Rodziny, sędziego procesu biskupa Angelo Amadeo, Jego Eminencji Guy Gauchera, biskupa pomocniczego diecezji Bayeux i Lisieux, rodziny Schliró, trzynastomiesięcznego Pietro i około stu osób, kardynał Tettamanzi uznał cudowne pochodzenie tego uzdrowienia i poinformował o tym Kongregację ds. Świętych. Natomiast w dniu 7 lipca 2003 powiadomiono o tym Jana Pawła II.


Dodatek do:
Zelia i Ludwik Martin, Korespondencja rodzinna 1863-1885,
Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2007.

Artykuł ten pochodzi ze strony www.karmel.pl
Serdecznie dziękujemy za zgodę na zamieszczenie go w naszym serwisie.