Mgła - rzecz normalna

Po to, by mgła powstała, muszą być spełnione konkretne warunki, temperatura, wilgotność, ruch powietrza, a te lokalnie szybko mogą się zmieniać. Nie pomogą najlepsze stacje pomiarowe, zdjęcia satelitarne ruchów mas powietrza i stały monitoring temperatury gruntu. Meteorologom nie brakuje dużej ilości, dobrych jakościowo informacji uśrednionych dla dużego obszaru. Mgła jest jednak zjawiskiem lokalnym, które tym globalnym statystykom łatwo się wymyka. I tutaj dotykamy największego bodaj problemu meteorologii. Niby wszystko jest jasne, ale o dokładnym przewidywaniu przyszłości można zapomnieć. Bo wzory fizyczne to nie wszystko. Natura jest znacznie bardziej złożona niż mogłoby się wydawać.

Dlaczego mgła ogranicza widoczność?
Woda jest przezroczysta. Dlaczego więc małe kropelki wody powodują powstanie „białej ściany”? Światło, które dostarcza nam informacji o otoczeniu, jest na maleńkich kropelkach mgły (czy kryształkach lodu) rozpraszane. Podobnie jak światło na drobinkach brudu na szybie okiennej. W wyniku tego rozproszenia zmienia się pierwotny kierunek rozchodzenia się światła. Powstają fale wtórne, które potęgują wrażenie, że mgła sama jest źródłem światła (dlatego podczas jazdy samochodem widoczność spada, gdy włączy się długie światła). W efekcie maleje odległość, na jakiej ludzkie oko jest w stanie dostrzegać przedmioty.

Czy z mgłą można sobie jakoś poradzić?
W samochodach wysokiej klasy montuje się reflektory ksenonowe, które powodują, że samochód w nie wyposażony jest widoczny z większej odległości. Ale to tylko półśrodek. Mgłę można rozpędzić. Wystarczy podgrzać powietrze. Wtedy kropelki wody z powrotem wyparują i mgła zniknie. Ale zrobienie tego na większym obszarze jest bardzo drogie. W przypadku ruchu powietrznego taniej jest np. kupić system automatycznego sprowadzania samolotów na ziemię we mgle. A kierowcy muszą sobie poradzić sami.