Tajemniczy pas

Chaos na obrzeżach
Przestrzeń kosmiczna wcale nie jest idealnie uporządkowana. A jeżeli taka jest, to uporządkowanie to jest na tyle skomplikowane i złożone, że trudno jest człowiekowi je pojąć. Jednym z elementów wszechświata są kawałki skalne, bryłki czy pyłki, które mogą poruszać się w przestrzeni bezładnie lub jako pozostałości po kometach krążyć po ich orbitach. Duże kawałki (czy raczej olbrzymie bryły) skał w Układzie Słonecznym krążą w większych skupiskach w dwóch miejscach. Jednym z nich jest pas asteroid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. Istniała nawet hipoteza, że w tym miejscu była orbita nieistniejącej już dzisiaj planety nazwanej Faeton. Drugim takim miejscem jest Pas Kuipera (na cześć holendersko-amerykańskiego astronoma Gerarda Kuipera), który rozpościera się za orbitą Neptuna. Pas Kuipera jest około 20 razy szerszy i od 20 do 200 razy cięższy niż pas planetoid za orbitą Marsa.

Dzisiaj wydaje się, że meteory, które widzimy na Ziemi, w dużej większości pochodzą z pasa asteroid znajdującego się bliżej nas, a komety, które czasami można obserwować z tego pasa, dalej. Pas Kuipera to obszar bardzo słabo zbadany przez człowieka. Nie są określone nawet jego ścisłe wymiary. Porównuje się go często do obwarzanka, czy płaskiego pierścienia złożonego z dużych, ale rzadko rozrzuconych brył. Bryły te można sobie wyobrazić jako olbrzymie kule śniegu zmieszanego z kamieniami. Ale nie tylko takie obiekty w nim się znajdują. Sam Kuiper wysunął hipotezę, że właśnie tam powstają komety, które następnie mkną w stronę centrum Układu Słonecznego.

  Słońce (najjaśniejszy punkt poniżej tytułu) z Sedny. W momencie odkrycia była ona najdalszym obserwowanym obiektem w Układzie Słonecznym