Wnuk Marii Skłodowskiej-Curie doktorem honoris causa UMCS

Profesor Pierre Joliot jest profesorem honorowym College de France, członkiem Francuskiej Akademii Nauk i międzynarodowym autorytetem w dziedzinie fotosyntezy. Wniósł istotny wkład w rozwój biologii, biofizyki i biochemii. Jest także autorem 157 prac naukowych.

Jego zainteresowania nauką wynikają z rodzinnych tradycji dwóch pokoleń laureatów Nagrody Nobla – babci Marii Skłodowskiej-Curie oraz rodziców – Ireny i Fryderyka Joliot-Curie.

W uchwale senatu czytamy: "Senat Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie na posiedzeniu 24 kwietnia 2019 r. postanawia nadać tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej Panu Profesorowi Pierre’owi Joliot, w uznaniu dla Jego światowej pozycji naukowej i wybitnych osiągnięć w dziedzinie biochemii, biofizyki, biologii i bioenergetyki roślin, a zwłaszcza fundamentalnego wkładu w wyjaśnienie mechanizmów przemian energetycznych w centrach fotosyntezy, a także w uznaniu dla Jego koncepcji wolności, kreatywności i pasji w prowadzeniu badań naukowych, która powinna stanowić przesłanie dla obecnych i przyszłych pokoleń badaczy".

  Bartosz Proll Prof. Pierre Joliot.

Laudację na cześć nowego doktora honoris causa wygłosił prof. Wiesław  Gruszecki.

– Dla społeczności naukowej prof. Pierre Joliot jest przede wszystkim genialnym badaczem legitymującym się gigantycznymi osiągnięciami, zarówno dotyczącymi przełomowych odkryć naukowych, jak i animowania międzynarodowego środowiska naukowego. Zdaję sobie sprawę z tego, iż z Jego osobistej perspektywy jest On również wnukiem oraz synem laureatów Nagrody Nobla: Marii i Pierre’a Curie oraz Frédérica i Irène Joliot-Curie. Pytanie: Jak rodowód taki wpływa na wybory życiowe oraz karierę zawodową? – jest dosyć abstrakcyjne dla prawie wszystkich ludzi na świecie. Z jednej strony wyobrażać sobie można, iż zwykłe domowe rozmowy, na przykład przy śniadaniu, mogą niezauważalnie – jak eter, niejako przy okazji – zaszczepić pasję poznawania Natury i prowadzenia badań naukowych. Z drugiej jednak strony wyobrażam sobie ciężar oczekiwań oraz porównań niesiony w takich okolicznościach przez świadomego i wrażliwego człowieka - zaznaczył W. Gruszecki w laudacji.

Laureat, dziękując za przyznanie mu takiego wyróżnienia powiedział:

– Zostałem wychowany w poszanowaniu pewnych wartości, które dziś często uważa się za przestarzałe, a nawet sprzeczne z rozwojem nowoczesnych, konkurencyjnych badań. Po ponad 65 latach poświęconych praktyce badawczej, działalności, którą mam szczęście prowadzić dziś nadal z tą samą pasją, odczuwam obawę, a nawet bunt w obliczu pogorszenia warunków pracy badaczy, zwłaszcza tych najmłodszych. Wyścig w kierunku coraz większej konkurencyjności i rentowności w perspektywie krótkoterminowej, który jest podstawą naszych obecnych społeczeństw, prowadzi do zahamowania kreatywności badaczy i ich zdolności innowacyjnych – podkreślił Pierre Joliot.

Mówił też, że doskonale zdaje sobie sprawę, że w obliczu postępu wiedzy, a także technologii, warunki wykonywania zawodu naukowca uległy i nadal będą ulegać radykalnym zmianom. Okres po drugiej wojnie światowej charakteryzował się niemal wykładniczym wzrostem liczby badaczy. Uciążliwości związane z wykorzystywanymi zasobami materialnymi i ludzkimi ograniczają swobodę inicjatywy badaczy, którzy muszą poświęcać coraz więcej czasu na poszukiwanie funduszy, co wymaga również ustanawiania coraz bardziej restrykcyjnej administracji. Chociaż konieczne jest dostosowanie sposobu organizacji badań do ciągłych zmian, jesteśmy obecnie świadkami pośpiechu, który prowadzi do poświęcenia niektórych podstawowych wartości badawczych. Właśnie tych wartości zawsze bronili Pierre i Marie Curie, Frédéric i Irène Joliot-Curie oraz wielu innych wielkich badaczy.