Mój kawałek Indonezji

Nie jest może monumentalne, ale niebieska łuna emanująca z niego pozwala zapomnieć o rozmiarze. Łatwo dać się wciągnąć w świat feerii barw, filigranowych kształtów i rytmicznego falowania, w takt którego podryguje całe podwodne życie w akwarium pana Jarosława. Dlaczego nie kot, nie chomik, tylko akurat koralowce? Po co?

– Od dzieciństwa interesowałem się akwarystyką, rodzice kupili mi mały zbiornik i kilka rybek – wspomina Jarosław Grzeszczak z Bytomia. – Z czasem, gdy mama i tata widzieli, że dobrze się nimi zajmuję, dostawałem większe akwaria, a w nich ciekawsze gatunki. Później przyszła pora na poważne hodowle, ale wciąż słodkowodne. Od pięciu lat zajmuję się już tylko dużymi koralowcami. Żona ucieka z domu

Skały koralowe, szczepy i ryby
sprowadzane są z Indonezji, Malezji lub innych egzotycznych krajów. Pan Jarosław nie ukrywa fascynacji różnorodnością podwodnego życia, z zapałem pokazuje kolejne okazy i systematyzuje: są koralowce miękkie, czyli bez szkieletu wapiennego, są średnio twarde LPS-y, które mają duże polipy, oraz twarde SPS-y z małymi polipami. Niektóre są łatwiejsze w utrzymaniu, inne wymagają sporej wiedzy i niezwykle stabilnych warunków fizykochemicznych. Wystarczy orientować się w podstawowych parametrach wody – zachęca bytomianin.

– Nie „przerybiać”, nie przekarmiać... a rodzinę i znajomych ostrzec, że tabliczka czekolady w lodówce to tak naprawdę ładnie opakowane, mrożone robaki na pokarm. Wtedy można cieszyć się ze wzrastającego życia, a to główny cel każdej hodowli. Jednak praca z koralowcami to nie tylko przyjemność z podziwiania głównego akwarium. Pod nim znajdują się jeszcze cztery mniejsze zbiorniki – rezerwa wody, filtr oraz przejściowy dom dla autystycznej rybki. Tam też pracuje serce całego systemu, czyli odpieniacz białek, usuwający z wody większość zanieczyszczeń i szkodliwych związków.