Galaktyczne kraksy

Kolizja nieunikniona

Oblicza się, że w ciągu swojego życia każda galaktyka średnio raz będzie uczestniczyła w kraksie. Być może nawet galaktyka Drogi Mlecznej miliardy lat temu pochłonęła znacznie mniejszą od siebie sąsiadkę. Do takich wniosków doszli fizycy z Uniwersytetu Johna Hopkinsa w USA po obserwacji ponad 1500 gwiazd podobnych do naszego Słońca. Czy historia może się powtórzyć? Być może tak. Całkiem możliwe, że za kilka miliardów lat nasza galaktyka zderzy się ze wspomnianą już galaktyką Andromedy.

Kolizje takich obiektów jak całe galaktyki trudno sobie wyobrazić. Na pewno nie można oczekiwać zbyt częstych bezpośrednich kraks gwiazd czy planet. Nie oznacza to oczywiście, że jedna galaktyka przez drugą może po prostu przeniknąć. Siła grawitacji wyrywa poruszające się po swoich orbitach ciała niebieskie, pozostawiając chaos. Galaktyki składają się w dużej mierze z „mgły” atomów i z pyłu.

Kolizję dwóch takich chmur można opisać jedynie jako dramatyczną. Prędkości, z jakimi poruszają się kosmiczne zbiorowiska atomów, są tak duże, że w czasie zderzenia powstaje olbrzymie ciśnienie taranujące. Ciśnienie, które jak gigantyczna miotła zmiata wszystko, co napotka na swojej drodze.

We Wszechświecie po bezkresnej przestrzeni dryfują niewielkie wysepki materii – galaktyki. Poruszają się we wszystkich kierunkach dzięki energii Wielkiego Wybuchu. Czasami się ze sobą zderzają. Zderzenie, wypadek, kraksa trwająca miliony, czasami miliardy lat. Co pozostaje potem?

Te niewiarygodne wydarzenia mogą wywołać powstawanie nowych gwiazd. Bardzo gorących gwiazd, ponad 5 razy bardziej niż nasze poczciwe Słońce. To właśnie gorące gwiazdy niebieskie są dowodem trwającej katastrofy. Trwającego związku dwóch galaktyk, które kiedyś były osobno.



Gość Niedzielny 07/2007